แรกผลิรัก After all

เพราะข้อตกลงของการเป็นแค่ 'พาร์ทเนอร์' ถึงทำให้เรามาเจอกัน
มันจะแปลกอะไร ถ้าแค่ผูกพันกันเพียงเพราะผลประโยชน์
เขาหวังแค่ความสุขจากร่างกายเธอ
ส่วนเธอต้องการตอบแทนบุญคุณของคนที่เคยช่วยเหลือ
และยังมี 'แค้น' ที่ต้องชำระ
ไม่มีความรู้สึกอื่นใดนอกเหนือจากนี้ ไม่มี แต่ว่า...
น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน
แล้วกับแค่หัวใจอ่อน ๆ สองดวง... ว่างั้นเหอะ
มันจะไม่หวั่นไหวเชียวหรือ
******
"วันนั้นผมอยากจูบคุณมากกว่านั้น รู้ตัวหรือเปล่า"
เจติยาเคยทระนงตนว่ารับมือผู้ชายได้ทุกรูปแบบ แต่พอวันนี้เธอกลับรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้รับมือยากเหลือเกิน โดยเฉพาะเมื่อเขาขยับหน้าเข้ามาใกล้ ฝ่ามือของเขาเลื่อนลงไปกุมต้นคอเธอไว้ เขาลดใบหน้าลงมาจนกระทั่งปลายจมูกเราแตะกัน ลมหายใจของเขาเธอสัมผัสได้ และเช่นเดียวกับที่เขาสัมผัสลมหายใจของเธอ
ปลายจมูกที่ปัดป่ายให้สัมผัสชิดเชื้อจนเกิน... ห้ามใจ
แรงใจของเจติยาลดน้อยถอยลงจนแทบไม่มีเหลือ ความปรารถนาลิ้มลองตื่นเพริด พลอยทำให้ความรู้สึกเตลิดไปถึงวันเก่าก่อน จำได้ไหม... วันนั้น เธอ... กับเขา
ดวงตาหญิงสาวค่อยหลุบลง เธอเงยหน้าขึ้นนิด ๆ ด้วยซ้ำเพื่อรับรสจุมพิต แรกที่รู้สึกคือผิวสัมผัสแผ่วเบาที่ทาทาบลงมา อาการบดเบียดของริมฝีปากทำให้เธอยอมรับรสจูบนี้ไว้
หวาน...
เดวิดและเล็มกลีบปากอิ่มอย่างถนอม และเธอก็ตอบสนองเขามากขึ้น ชายหนุ่มเพิ่มแรงกดเมื่อเม้มเรียวปากแสนหวานเบา ๆ จนได้ยินเสียงครางแผ่ว ๆ ดังขึ้นนั่นแหละจึงได้บดเบียดคลุกเคล้าหนักกว่าเดิม
จะว่าเป็นเสน่หาที่เร่งเร้า หรือเพราะเสน่ห์อันล้นเหลือของเขาก็ไม่รู้
ชั่ววินาทีที่พลั้งเผลอ หญิงสาวเผยอเรียวปากยอมให้เขาแทรกปลายลิ้นรุกราน หัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นส่ำ ครั้นยามกระหวัดปลายลิ้นพัวพันเข้าด้วยกัน เธอรู้สึกเหมือนได้กินลูกอมหวาน ๆ วินาทีแห่งความเผลอไผล ฝ่ามือแข็งแรงของเขาวาดโอบเอวคอดไว้แล้วรั้งให้เธอแหงนเงยรับจูบมากยิ่งขึ้น
เธอเหมือนมึนเมา ยิ่งฝ่ามือแข็งแกร่งที่ค่อย ๆ วาดไปทั่วแผ่นหลังลูบไล้สำรวจผ่านเนื้อผ้า ความร้อนจากตัวเขาที่แผ่ลามมาหาเธอเพราะกายที่แนบชิดกัน เจติยาก็ยิ่งไร้เรี่ยวแรงจะดิ้นหนี เธอตัวอ่อนอยู่ในอ้อมกอดเขา ยอมให้เขากระทำการจาบจ้วงสัมผัสเธออย่างที่ไม่เคยยอมให้ใครทำมาก่อน
หัวใจในอกเต้นกระหน่ำ อกของเธอเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ ทั้งเนื้อทั้งตัวร้อนผ่าวเหมือนมีใครเอาถ่านแดง ๆ มาอังตามเนื้อตัว
ทรมาน แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าช่าง... ซ่านซ่าไปทั้งตัว
สติที่พยายามประคองไว้เกือบหล่นหายไป หากว่าเจติยาจะไม่รู้สึกถึงกลิ่นเหล้าจากลมหายใจที่เขาแบ่งปันมาให้ วินาทีที่จะขาดใจ ความขัดขืนครั้งสุดท้าย มือของเธอที่วางไว้บนโซฟาจึงเลื่อนขึ้นมาแตะปลายคางเขาไว้ก่อนดันมันออกช้า ๆ
"ทำไม" เสียงถามแหบพร่า
********
ทดลองอ่าน ดาวน์โหลดตัวอย่าง หรือ เข้าไปอ่านได้ที่ readAwrite ค้นหา จรรย์ หรือ แรกผลิรัก ได้เลยค่า