บ้านสวนแห่งรัก

"โบ้!!!" สโรชาตะโกนอย่าดีใจ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปโผกอดคนที่เพิ่งจะมาถึงทันที

คนถูกกอดตกใจนิดหน่อย ปกติเจอกัน เธอก็ไม่เคยกอดเขา และแสดงอาการดีใจขนาดนี้มาก่อนนี่นา

"เธอ ไม่อายคนเหรอ กอดกลางร้านแบบนี้เนี่ย" วัชระกระซิบข้างหูเบาๆ ไม่ให้ใครได้ยิน นอกจากคนที่พุ่งเข้ามากอดเขาคนนี้

"เออ นายก็กอดฉันตอบหน่อย กอดแบบคนที่รัก และคิดถึงกันมากๆ น่ะ ทำเป็นไหม?" หญิงสาวกระซิบข้างหูตอบ

"เพื่อ?"

"เหอะน่า ฉันต้องให้นายรับบทแฟนที่รัก และหลงฉันมากๆ มันมีคนมาว่าฉันไม่มีคนเอา"

"ใครมันกล้าว่าเธอ"

"กอดฉันตอบก่อนเหอะน่า ค่อยเคลียร์เรื่องนี้ทีหลัง"

คนถูกสั่งให้กอดอมยิ้มบางๆ แบบนี้เรียกว่าช่วยเหลือ ไม่ใช่ถือโอกาสหรอกมั้ง เขาคิดก่อนจะโอบกอดเธอตอบ เพียงแค่นั้นยังไม่พอ ยังหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ ข้างเดียวไม่พอ หอมมันทั้งแก้มซ้าย แก้มขวา และหน้าผากด้วย จนคนถูกหอมหน้าเหวอ ดีที่เธอหันหลังให้คนพวกนั้น ทำให้ไม่มีใครเห็นสีหน้าอึ้งตะลึงตกใจของเธอ