ในวังวนรัก...เศษหัวใจ

คำโปรย...

ในวังวนรัก เศษหัวใจ เล่าเรื่องของผู้ชายที่ผิดหวังกับความรัก จนถึงขั้นใจสลาย เขาถูกส่งกลับมารักษาที่เมืองไทย บ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง เนื่องจากพ่อแม่ไม่สามารถประคองดูแลเขาได้อีก จึงตัดสินใจส่งกลับให้ย่าพรดาวช่วยดูแลแทน
นั่นจึงทำให้เขาได้มาเจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ย่ารับมาอุปการะตั้งแต่เล็ก และเป็นคนที่เคยมีเรื่องกับเขาตอนสมัยเรียน ผลของการเอาแต่ใจของเขาในตอนนั้น จึงทำให้เธอต้องย้ายมาอยู่ที่เรือนเล็กแทน เพื่อตัดปัญหา
กรการณ์ มีภาวะดื้อรันจนไม่มีใครอยากมาดูแล ย่าพรดาวจึงขอความช่วยเหลือจากเด็กที่รับมาอุปการะ ขอร้องจนภีรนีย์เห็นใจ จนมาอยู่ดูแล คอยบอกให้กินข้าวกินยา จนทำให้กรการณ์เริ่มมีความรู้สึกดีๆ กับเธอ จนคืนหนึ่ง เขาก็ร้องเพลงและขอเธอเต้นรำ ในขณะที่ฝนตกหนัก จนทำให้ ทั้งสองเผลอมีอะไรด้วยกัน
แต่แล้วเพราะภีรนีย์เสียใจที่ตัวเองมาเสียตัว จึงทำให้พูดแรงๆ โดยไม่ตั้งใจ ทำให้กรการณ์ที่กลับมาเศร้า ถึงกับหนีไปต่างจังหวัด เพื่อหลบหน้าหลบตาทุกคน
สุดท้ายแล้ว ทุกอย่างจะเป็นเช่นไรต่อไป โปรดติดตามได้ ในนิยายเล่มนี้ค่ะ

เนมน์ โยลณี
25/2/67


"คุณกรณ์..."
"ผมทราบดี ว่าคุณแค่ไม่อยากให้ผมฆ่าตัวตาย แต่เพราะผมมันไร้ค่าเกินไป ที่ดันรู้สึกดีกับคำโป้ปดของเธอ"
หญิงสาวคอแห้ง รู้สึกผิดจนต้องมานั่งใกล้ จับมือมาบีบ เพื่อให้กำลังใจคนอ่อนแอคนนี้
"ฉันไม่อยากให้คุณตายจริงๆ ค่ะ คุณยังอายุน้อย ยังมีโอกาสทำอะไรอีกมาก แต่ฉันไม่ได้เกลียดอะไรคุณหรอกนะคะ เรื่องในอดีตที่เราผิดใจกัน เรามาลืมๆ กันเถอะ"
มันคือประโยคที่มาจากในใจจริงๆ กรณ์ก็สัมผัสได้ จึงยอมพยักหน้า และขอร้องอะไรบางอย่างกับแพท
"ภีรนีย์ หากผมจะจ้างให้เธอมาเป็นคนรักของผม เธอจะตกลงไหม ?"
"เอ่อ เพื่ออะไรละคะ ?"
"ผมเลิกกับรีน่า ก็เพราะความเอาแต่ใจของผม ผมอยากแก้ไขมันอีกครั้ง เพื่อที่จะลบล้างความเจ็บปวดให้หมดไป ช่วยผมสักครั้งได้ไหม ผมอยากหลุดพ้นจากความรู้สึกนี้สักที..."
อาจเป็นเพราะน้ำตาที่ไหลออกมา ทำให้ภีรนีย์ต้องมาอ่อนไหวตาม เจ็บตามเขาไปด้วย จึงพยักหน้า แบ่งรักแบ่งสู้
"ได้ค่ะ แต่ฉันคงเป็นแฟนที่ไม่อ่อนหวาน ไม่อ่อนโยน ไม่สมจริงสักเท่าไหร่นัก อย่าว่ากันนะคะ"
"ขอบคุณนะครับ"
คนสองคนมองหน้ากัน กรณ์มองแพทเป็นใบหน้าของรีน่า ส่วนแพทก็มองเห็นความน่าสงสารของเขา และเมื่อใบหน้าของกรณ์ค่อยๆ เลื่อนมา ก็ยังหลับตายอมให้จูบ
"ผมคิดถึงคุณ...รีน่า"