ยังไม่ได้ไปเกิดใหม่ แต่ถูกส่งไปเป็นผีในห้องมาเฟีย

จื่อหยวน ใช้เวลาพักร้อนหนึ่งอาทิตย์เต็ม ๆ ในการอ่านนิยายออนไลน์อยู่แต่ในห้อง ไม่ไปเที่ยว หรือไปใช้วีวิตนอกบ้านเหมือนกับมนุษย์โลกคนอื่น ๆ เพื่อที่จะได้อ่านนิยายกว่าพันตอนที่ดองมานานแสนนานให้จบ
เขาหมดเงินเก็บไปไม่น้อยกับนิยายเรื่องนี้ กระทั่งมาถึงบทสรุปสุดท้ายของนิยายสายฟิลกู๊ดที่ถีบหัวตัวละครทิ้งเป็นว่าเล่น ความผิดหวังจู่โจมเข้าอย่างจังจนทำให้จื่อหยวนหน้ามืดตามไปด่านักเขียนกว่าสิบบรรทัด
แต่แล้วเรื่องไม่คาดฟันก็เกิดขึ้น เมื่อนักเขียบคนนั้นดันจบชีวิตลงและผูกความอาฆาตรไว้กับจื่อหยวน
ในวันที่ถนนคอนกรีดถูกอาบย้อมไปด้วยสีชาด จื่อหยวนนอนมองมันนิ่งพลางคิดว่ามันสวยเหมือนทุ่งดอกปี่อั้น ก่อนที่เขาจะสิ้นสติลงร่างโปร่งแสงก็เดินมานั่งยอง ๆ อยู่ตรงหน้า ชายคนนั้นเอ่บบอกด้วยรอยยิ้ม
"คุณบอกว่านิยายผมเป็นขยะออนไลน์.งั้นคุณก็เข้าไปเปลี่ยนมันเสียสิ"
ดวงวิญญาณดวงน้อยล่องลอยไปไกล ก่อนจะตกลงไปในคฤหาสน์หลังหนึ่งของตระกูลมาเฟีย และที่น่าตลกร้ายกว่านั้นคือ วิญญาณของจื่อหยวนจะคงอยู่ต่อไปได้โดยที่เขาต้องแอบมาลวนลามเจ้าของห้องตอนกลางคืน ไม่เช่นนั้นวิญญาณก็จะต้องแตกสลายไป
"นายเป็นใคร เข้ามาอยู่ในห้องนี้ได้ยังไง ใครส่งมา?"
"ผมเป็นผีครับ"
ปัง!!!
ตะกั่วร้อนตัดผ่านตัวของจื่อหนวยในระยะประชิด หากไม่ใช่ภูตผีวิญญาณป่านนี้เขาคงได้ตายอีกรอบ
"ยิงไปก็เท่านั้นแหละครับ เปลืองกระสุนเปล่า ๆ บอกแล้วไงผมเป็นผี ผมตายไปแล้ว"
ปัง ๆ ๆ ๆ