โซ่เสน่หาพรางใจ

ในวันที่เธอ ได้รับอิสระ เป็นวันที่เธอ ถูกพราก จากแก้วตาดวงใจ

"เซ็นซะ" กรวิชญ์เข้าไปในห้องนานหลายนาทีก่อนออกมายื่นเอกสารบางอย่างให้ณัฐณิชา
"อะไรคะ" เธอรีบเช็ดน้ำตาออก หยิบเอกสารที่เขายื่นให้มาเปิดดู
"ยกลูกให้กับผม" เขาตอบเสียงเรียบเช่นเดียวกับใบหน้า มองด้วยสายตานิ่งไร้ความรู้สึก แต่ภายใต้ใบหน้าที่เรียบเฉยนี้ซ่อนร่องรอยความรู้สึกบางอย่างไว้
"ทำไมต้องยกให้คุณคะ คุณก็ได้เป็นพ่อของเขาอยู่แล้ว"
"กันคุณพาลูกของผมหนีไง คุณอย่าลืมว่าคุณต้องชดใช้ให้ผมแทนแม่ของคุณ จะเอาลูกของผมมาเป็นข้อต่อรองไม่ได้" น้ำตาของคนตรงหน้าทำให้ใจของเขาสั่นไหวรุนแรง แต่พอนึกถึงสิ่งที่มารดาของเธอทำกับครอบครัวของเขา เลยเลือกมองข้ามความรู้สึกของเธอ
"ฉันรู้ว่าคุณเกลียดฉัน ฉันจะชดใช้ให้คุณทุกอย่าง ฉันจะไม่หนีคุณ ขออย่างเดียวอย่าพรากลูกไปจากฉันแบบนี้" มารดายังตามหาไม่เจอ ต้องมารับชดใช้ในสิ่งที่ไม่ได้รู้เรื่องราวตั้งแต่แรก ตอนนี้ยังจะถูกพรากจากลูกทั้งที่ยังไม่ได้เห็นหน้าลูก
"ผมไม่ได้พราก คุณยังเป็นแม่ของลูกผมอยู่ ในวันที่คลอดลูกเมื่อไหร่ คุณจะได้รับอิสระการชดใช้ถือว่าสิ้นสุดลง คุณจะไปไหนก็ไป แต่ลูกต้องอยู่กับผม ถ้าจะอยู่กับลูกผมก็ไม่ได้ว่าอะไร"
"คุณมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ก็ต้องแต่งงานกัน แต่ฉันไม่มีใครนอกจากลูก ฉันขอร้อง อย่าพรากเขาไปจากฉัน" เธอได้รับอิสระ แต่ไม่มีลูกอยู่ด้วย เธอจะอยู่ได้ยังไง ถ้าเธออยู่กับเขาต่อไป ในวันที่เขาแต่งงานเธอจะกลายเป็นเมียน้อยทันที ไม่ว่าจะเลือกทางไหน เธอก็ได้รับแต่ความเจ็บปวด
"คุณเลือกเอา จะยกลูกให้ผมดี ๆ ได้เป็นแม่ของลูกต่อ หรือจะให้ผมพรากลูกมาจากคุณจริง ๆ โดยที่คุณจะไม่ได้อะไรเลย แม้แต่ความเป็นแม่" จ้องมองคนตรงหน้าอย่างใช้อำนาจ ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องเลือกตามที่เขาต้องการ

---------
"พี่คิดยังไงกับเธอ"
"ไม่ได้คิดอะไร ลูกปัดเป็นแค่แม่ของลูก" เป็นอีกครั้งที่เขาตอบอย่างไม่คิดอะไรมาก ใบหน้าที่เรียบเฉยไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรนั้นทำให้คนที่ได้ฟังคำตอบยิ้มออกมาบาง ๆ
"พี่จะให้เธออยู่กับพี่แบบนี้ตลอดไปเหรอคะ"
"ใช่ ลูกปัดต้องอยู่ดูแลลูกของพี่"
"พี่รักเธอไหม" มองคนตรงหน้านิ่งอย่างรอคำตอบ
"ไม่ได้รัก แล้วนี่จะถามอะไรพี่อีกไหม พี่จะได้ไปคุยงานด่วนกับหิรัญต่อ" กรวิชญ์ตอบด้วยน้ำเสียงเข้มใบหน้าจริงจัง ไม่อยากคุยเรื่องของณัฐณิชาต่อเลยเปลี่ยนประเด็น
"ไม่มีแล้วค่ะ" เอริกายิ้มกว้างกอดแขนกำยำไว้แน่นอย่างเอาใจ แค่กรวิชญ์พูดว่าไม่ได้รักแม่ของลูก แค่นี้ก็ทำให้ใจที่ร้อนรุ่มสงบลงแล้ว
คนที่แอบยืนอยู่ตรงมุมประตูน้ำตาไหลออกมาเป็นสาย กำแก้วน้ำในมือไว้แน่น เธอได้ยินทุกคำพูดของกรวิชญ์ เขาต้องการแค่ลูกเท่านั้น และตอนนี้เขาก็มีสิทธิ์ในตัวลูกคนเดียว เธอเป็นแค่แม่ของลูกที่ไม่มีสิทธิ์ในตัวลูก ถึงเขาจะเป็นห่วงให้เธออยู่ดูแลลูก แต่ก็ไม่ได้มีความรักให้
เป็นเธอฝ่ายเดียวที่รักเขา

---------
ไม่มีนอกกาย นอกใจ จบฟีลกู้ด ดรามาหน่วงหัวใจกำลังดี ไม่ทำให้เครียด

*สำหรับนักอ่านที่ใช้ระบบ ios แนะนำให้ซื้อผ่านเว็บจะได้ในราคาถูกกว่านะคะ*

=^^= อย่าลืมแวะมากดหัวใจ ให้เรทติ้งไรท์ด้วยน้า =^^=

^^ ขอฝากนิยาย โซ่เสน่หาพรางใจ ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของนักอ่านทุก ๆ ท่านด้วยนะคะ ^^