กอดหนาม

(พิมพ์ครั้งแรก มีนาคม 2567 / 240 หน้า)
รวมบทความเสริมกำลังใจ ชุดที่ 20

ถ้าตัวทุกข์เป็นต้นไม้ มันก็คงเป็นต้นตะบองเพชร หนามแหลมคม ถูกเข้าก็เจ็บ ไม่น่าเข้าใกล้

ต้นตะบองเพชรจึงเป็นสัญลักษณ์ของความเจ็บปวด ความทุกข์ทั้งหลาย คนจำนวนมากหนีมันด้วยเหล้า ยาเสพติด ไปจนถึงหลอกตัวเอง

ปรัชญาเซนสอนว่า เมื่อฝนตก จงฟังเสียงฝน เมื่อหิมะตก จงดูหิมะ เมื่อร้อน สัมผัสความร้อน เมื่อหนาวจงสัมผัสความหนาว

ปราชญ์เซน ติช นัท ฮันท์ สอนให้รับรู้และยอมรับการดำรงอยู่ของความรู้สึกเจ็บปวด ทั้งความเจ็บปวดทางกายและใจ ไม่ว่าจะเป็นความโกรธ ความกลัว ความอิจฉา ความสิ้นหวัง อย่าหนี แต่ให้รับรู้ตลอดเวลา โอบกอดความทุกข์นั้นอย่างอ่อนโยน ดูแลมันอย่างดีเหมือนแม่ปลอบโยนทารกที่ร้องไห้ ความทุกข์คือทารกที่ร้องไห้อยู่ จิตที่ตื่นรู้คือแม่ที่มีความรัก โอบกอดลูกอย่างอ่อนโยน

ดังนั้นหากตัวทุกข์เป็นต้นตะบองเพชร ทางเดียวที่จะอยู่กับมันคืออย่าหนีมัน อยู่กับมัน โอบกอดมัน รักมัน เพราะความเจ็บปวดเป็นส่วนหนึ่งของการรักษา

การกอดต้นตะบองเพชรคือทัศนคติในการจัดการกับปัญหา ไม่หนีปัญหา เมื่อเรายอมรับหนามแห่งทุกข์ ไม่หนีมัน เผชิญหน้ามันด้วยปัญญา มันก็ทำร้ายเราไม่ได้