Phu Thai Tales คืนถิ่นภูไท

เขากลับมาพบกับเธอ ที่ถิ่นภูไทอีกครั้ง และได้รับทราบถึงเรื่องราวอันแสนเจ็บปวดของพวกเขา

"ชื่อของฉันคือวรรณี ฉันติดอยู่ที่นี่มานานแสนนาน เพื่อรอคอย... เธอ" น้ำเสียงของหญิงสาวช่างเย็นยะเยือก หล่อนสีหน้าเรียบนิ่ง ไม่ได้แสดงรอยยิ้มใดๆ เสมือนว่าหล่อนนั้นไม่ใช่คน เห็นเป็นเช่นนั้น ทรงพลรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาเสียอย่างนั้น เขาอยากจะเดินกลับขึ้นเรือน
"นายไม่ต้องกลัวฉันหรอก ฉันไม่ทำอันตรายนายหรอก ฉันแค่อยากให้นายรับรู้ ว่าเมื่อครั้งแต่เก่าก่อน นายคือ ชยพล คนรักของฉัน" เธอเอ่ยบอก
"ผมคือชยพล" ทรงพลไม่เข้าใจ หล่อนกำลังเอื้อนเอ่ยอะไรกัน เขาช่างสับสนไปหมด แต่ดูเหมือน หญิงสาวที่ชื่อวรรณีจะไม่ได้น่ากลัวแต่อย่างใด หล่อนต้องการจะบอกอะไรกับเขากันแน่
"เมื่อครั้งก่อน ที่นี่คือบ้านของนาย ที่แห่งนี้ ถิ่นภูไท..." หญิงสาวเอ่ย แล้วทำท่าจะเดินหายเข้าป่า แต่กลับถูกทรงพลเรียกหล่อนไว้