ตุลย์โง่

"อวดดีเหลือเกินคุณภูทัตน์"
"แล้วหมาตัวไหนมันทำ" คนที่นั่งกองอยู่กับพื้นสะบัดเสียงถาม
"เมื่อคืนเห็นท้าทาย ผมเลยทำให้ดูไง แล้วไหงวันนี้มาโทษกัน"
"ตุลานายจะไปไหนก็ไปเลยนะฉันไม่อยากเห็นหน้านายเลย เกลียดมากๆ"
"แล้วไง" ตุลาไม่ได้สนใจคำที่อีกฝ่ายพูดมาเพราะรู้ว่าที่เขากวนประสาทไปนั้นมันทำให้อีกคนโมโหจนควันแทบออกหู
"หน้าด้าน" ภูทัตน์พูดคำหยาบคายออกมาเบา ๆ
"ได้ยินนะคุณภูทัตน์ ลุก"
"ลุกไม่ไหว"
"ขอให้ผมช่วยสิ"
"ไม่ต้องยุ่ง นั่งตรงนี้อีกไม่กี่ชั่วโมงอาธีก็มา"
"ภาระลุงธีเปล่า ๆ โตแล้วนะคุณภู อย่าดื้อด้านให้มันมากนัก"
"นายนั่นแหละดื้อด้านรวมไปถึงหน้าด้านด้วย"
"...." ตุลาไม่ตอบโต้แต่ดึงร่างของคนตัวเล็กกว่าให้ลุกขึ้นพร้อมช้อนตัวอุ้มไปเข้าห้องน้ำ
"สาระแน"
"คุณภูอย่าปากดีถ้าไม่อยากโดนซ้ำอีกรอบ สองรอบในห้องน้ำ" ตุลาพูดย้ำสายตาก็มองร่างกายเปลือยเปล่า
พอเป็นเวลานี้ภูทัตน์กลับอับอายต่อสายตาของตุลาเหลือเกิน
"สมองคิดได้แต่เรื่องนี้หรือไง"
"เออสิ ก็คุณแก้ผ้าอยู่ตรงหน้าขนาดนี้ ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนถึงไม่รู้สึกอะไร"

*********************************************
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นนะคะ กดซื้อผ่านแอนดรอยหรือเว็บจะถูกกว่า
ทุกคนได้อ่านแล้วเราขอรบกวนกดจิ้มให้เรทติ้งด้วยนะคะ // ไหว้ย่อ