ภรรยาที่(ไม่)รักของภากร

ภากร หนุ่มหล่อฉายาตี๋หน้าหยก ลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เขาเป็นที่กินเรียบ ท่าเทียบกับธันวา ที่ว่าแน่ไม่ติดฝุ่น เพราะเขามีฉายานามว่า 'เสือซ่อนเล็บ'
วดี เด็กสาวที่ใช้ชีวิตอย่างโดดเดียวแต่เยาว์ แต่ทว่าในวันหนึ่งได้ช่วยเหลือ ผู้หญิงที่ถูกคนทำร้ายเกือบหมดสติและพาส่งรักษาตัว จนทำให้เธอถูกคนใจดี...เก็บเลี้ยงดูปูเสื่อออย่างดี...คาดหวังให้เป็นลูกสะใภ้

"แม่หวัดดีครับ กลับมาแล้วสิครับคิดถึงแม่จังเลย
"ปากหวานนะเอาไปไว้ใช้กับคนของแกเถอะ
'แม่ก็ผมก็มาแล้วไงครับ"
"เข้ามาข้างในสิเดี๋ยวแม่จะแนะนำให้รู้จักน้อง"
"เหมือนผมจะเข้าใจว่าผมเป็นลูกคนเดียวนะครับแม่"
"ไม่พูดเลยก็จะไม่ว่าอะไรหุบปากไป"
"ผมไม่อยากเจอหรอก ยัยเด็กโสโครกคนนั้นนะ"
ฉันแทบจะบึนปากใส่ไอ้ลูกชายเสียจัง เมื่อตะกี้ยังมองน้องตาไม่กระพริบเลย ลูกสาวฉันออกจะสวย จะสั่งตบปากเท่าอายุก็กลัวปากแตก จะด่าพ่อแม่ว่าไม่สั่สอนมันก็ลูกฉัน ขอมองค้อนให้1กรุป..

"หนูทำให้ค่ะถือว่าไถ่โทษที่ยึดห้องไป"
ผมเหล่หางตามองดูแบบว่าสร้างภาพปะเด็กนี้เข้าหาแม่ได้ถูกทางมาก "อาสาแล้วก็ไปทำซิ นั่งบื้ออยู่ทำไม"
ฉันหันไปมองแบบว่าตาใสและยิ้มให้อ่อนๆหันมาคุยกับคุณแม่ "โอก้าซังขา นามิไปทำความสะอาดให้คุณ..ลุงนะคะ
ตอนแรกผมกะจะยิ้มให้แบบว่า..แต่มาสะดุดหูกับคำว่าลุงนี้แระ ผมอายุ 22-23 เรียกลุงได้ไง "ใครลุงเธอ มาคุยกันให้รู้เรื่องเลยนะ ยัยเด็กโสโครก"

#ไม่รู้ว่าภากรจะโดนสยบไหมแต่เสือร้ายเยี่ยงเขา ก็มีสเป็คนะคร๊าบ สเป็คที่ว่าคือคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเมื่อตะกี้นี้แระ แต่เขาไปคนไม่ชอบผูกมัดเฉย