ดวงใจเปรม

นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อของ 'ดวงใจปวิน' ค่ะ


"อื้อ! พี่เปรมปอบอกให้ปล่อย. พี่เป็นบ้าไปแล้วรึไง!"
"ใช่! พี่มันบ้า แล้วไง! คิดว่าพี่อยากเป็นแบบนี้เหรอ!" ทั้งหมดนี้ที่มันเกิดขึ้นก็เป็นเพราะเธอทั้งนั้น ถ้าเพียงแต่เธอยอมฟังเขาสักนิด เรื่องห่าเหวพวกนี้มันก็คงไม่บานปลายแบบนี้ หรือตลอดเวลาที่ผ่านมา คำพูดของเขาไม่สำคัญอะไรเลย!
ความน้อยใจที่ตีตื้นเข้ามาในความคิดทำให้เขาได้แต่เฝ้าถามตัวเองเงียบๆ ว่าแท้ที่จริงแล้ว เขาเป็นอะไรสำหรับเธอ
"ฮึก ปอขอโทษ"
คงจะมีเพียงคำนี้เพียงคำเดียวเท่านั้น ที่เธอจะมอบมันให้กับเขาได้ ซึ่งเธออยากให้เขารู้ว่าเธอรู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้นเธอไม่ได้ตั้งใจเหยียบย่ำความเป็นห่วงของเขาเลยจริงๆ
"ที่ผ่านมาพี่พยายามอย่างหนักเพื่อเอาชนะใจย่าของปอ ต่อให้จะรู้ว่าท่านไม่ชอบบ้านพี่ แต่พี่ก็ยังพยายามเข้าหาท่าน แต่กลับกัน ปอกลับไม่เคยพยายามทำอะไรเพื่อความรักของเราเลยสักครั้ง ทำไมเหรอครับปอ หรือว่าสำหรับปอแล้ว พี่มันไม่เคยมีความสำคัญอะไรเลย" จะเรียกว่าน้อยใจก็คงไม่ผิดเท่าไหร่นัก เพราะที่ผ่านมาเธอทำให้เขารู้สึกแบบนั้นจริงๆ
"มะไม่ใช่แบบนั้นนะคะ พี่เปรมสำคัญกับปอที่สุด" ตลอดเวลาที่คบหาดูใจกัน เธอรักเขามากกว่าที่เขาคิดเสียอีก และนี่มันคือความจริงเพียงข้อเดียวที่ตรงต่อใจเธอที่สุดแล้ว และไม่ว่าเขาจะเชื่อหรือไม่ เธอก็ยังอยากที่จะบอกออกไปอยู่ดี
"พี่ก็อยากจะเชื่อแบบนั้นนะ ถ้าคืนนี้ปอไม่ยอมออกไปกับมัน!" ทั้งๆ ที่เขาเตือนไม่รู้กี่หนว่าท่าทางของไอ้เลวนั่นมันไม่น่าไว้ใจ แต่เธอก็ยังออกไปกับเขาตามคำสั่งย่า แล้วเป็นยังไง ถ้าเขาไม่ขับรถไปตามพิกัดที่เคยทำไว้ที่โทรศัพท์ของคนรักเผื่อเหตุการณ์ฉุกเฉินเช่นวันนี้เกิดขึ้น มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้างรู้ไหม แล้วจะมีสักกี่คนที่เสียใจกับสิ่งที่อาจเกิดขึ้นกับเธอ
หนึ่งในนั้นก็คงจะหนีไม่พ้นเขา ที่ต้องมีลมหายใจอยู่ท่ามกลางความรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต เพราะช่วยเธอไว้ไม่ทัน!