เกิดใหม่เป็นตัวประกอบที่พระเอกดันหลงรัก

"ถุย! ถุย! ถุย! โง่เง่า นี่แหล่ะเขาถึงได้เรียกว่าสวยใสไร้สมอง คนอะไรบ้าผู้ชายจนตาย  หากเป็นข้าที่ได้มีโอกาสเกิดมาสวยเหมือนปีศาจจิ้งจอก  ที่มีเบ้าหน้าฟ้าประทาน แน่นอนว่าต้องได้เป็นลูกรักพระเจ้าแน่ๆ คอยดูสิแม่จะล่อลวงให้ผู้ชายหลงจนโงหัวไม่ขึ้นเลย"
หญิงสาวเปิดอ่านไปก็ฟาดหนังสือลงพื้น แต่ก็ไม่วายหยิบมาอ่านใหม่ แล้วบ่นเป็นหมีโดนผึ้งต่อย
"อะไรอีก! นี่เรียกว่าโง่ยังน้อยไปไหม ถ้าพ่อพระเอกมันจะรักมั่นอยู่กับแม่นางเอกคนเดียวอย่างนี้  ก็ปล่อยมันไปเถอะ  นู้นชายสามกับชายหกเขารออยู่ โอ้ยหนอ!! คนดีๆเขารออยู่ก็ไม่เอา ไม่พอนะ ยังทำให้พ่อตัวเองต้องมาตายไปด้วยอีก เป็นข้าละก็...หึ้ย"
ความรู้สึกเหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยง แทบล้มทั้งยืนมันเป็นเช่นนี้นี่เอง สวรรค์!! ข้าขอโทษ ข้าแค่อินกับบทตัวประกอบในนิยายจนเผลอก่นด่าตัวประกอบต้นเรื่องไปแค่นิดเดียว
นิดเดียวจริงๆนะ!
เหมือนหยวนหนิงเซียนจะได้ยินเสียงเทพองค์ใดสักองค์หนึ่งบนสวรรค์ตะโกนกลับมาว่า
"เก่งนักก็ไปเป็นตัวประกอบเองเลยไป"
ไม่นะ!!! หมดกันชีวิตสาวโสดที่ยังไม่เคยได้กินผู้ชายโอ๊ปป้าสักคน จะมาตายไปตั้งแต่ต้นเรื่องของนิยายแบบนี้ไม่ได้นะ
งั้นชะตาชีวิตของตัวประกอบที่นักเขียนไม่รัก สวรรค์เกลียดชังผู้นี้ ข้าจะขอเปลี่ยนลิขิตสวรรค์ให้เจ้าเอง
แต่ทำไม...!!
"การหมั้นหมายนี้จะไม่สามารถยกเลิกได้เป็นอันขาด"
ทุกคนมองไปที่อ๋องหนุ่มคล้ายอยากจะถามว่า 'ทำไมถึงถอนหมั้นไม่ได้ไหนพูดมาสิ'
"ลูกกับคุณหนูใหญ่หยวนได้เสียกันแล้ว"
"ห๊า!!"
ฮ่องเต้ทำหน้าเหลอหลา มองพระโอรสที่ไม่ได้มีทีท่าว่าจะล้อเล่น ก่อนที่ทุกคนคล้ายกับจะเห็นว่า ฮ่องเต้หม่าเทียนเจี๋ยเหมือนจะร้องไห้เพราะความตื้นตันใจ สีหน้านั้นบ่งบอกถึงความสุขอย่างถึงที่สุด
ไม่ใช่แล้ว...
ส่วนแม่ทัพใหญ่หยวนซางซีบิดาของนางนะหรือ
แทบล้มทั้งยืนท่าทีนั้นหมดอาลัยตายอยากไปแล้ว
ไม่นะ...!!!
"การที่บุรุษและสตรีจะมีสัมพันธ์ลึกซึ่งกันได้นั้น เขาต้องทำแบบนี้..."
หยวนหนิงเซียนแสดงท่าทีประกอบ หญิงสาวยกมือขึ้นประสานข้อนิ้วแล้วโยกมือทั้งสองข้างกระทบกันดัง ตับ! ตับ!
"นี่ต่างหากเขาถึงจะเรียกว่าได้เสียกัน"
ทันใดนั้นนางก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้เมื่อทุกสายตาจับจ้องมาที่นาง
ไม่นะ...นี่ข้าทำอะไรลงไป!!