ยอดพธูแห่งยุค เล่ม 4

นางรู้สึกได้ถึงสัมผัสอบอุ่นกลางหน้าผาก ใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มอยู่ในระยะประชิด เขาพูดอย่างคลุมเครือว่า "ข้าเข้าใจแล้ว ไว้เป็นหน้าที่ข้า"
จิ้นอ๋องถอนหายใจออกมาหนึ่งครั้ง ได้แต่กอดนางไว้ไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆอีก
ทั่วทั้งร่างของเขาแข็งทื่อด้วยไฟร้อนที่แผดเผา ทั้งยังไม่อาจตัดใจผลักร่างบอบบางในอ้อมกอดของตัวเองออก
"เจ้าคงต้องการชีวิตของข้าจริงๆ" กลิ่นหอมจากเรือนกายของหญิงสาวปลิวฟุ้งอยู่ในบรรยากาศรอบตัว จิ้นอ๋องได้แต่พูดออกมาเบาๆ
"ท่านน่ะสิต้องการชีวิตข้า!" ซ่งหมิงหลานไม่เคยคิดมาก่อน ว่าระหว่างตัวเองและจิ้นอ๋องจะมีบทสรุปอย่างนี้
นางออกจากอารามเก่าแก่เดินทางกลับเมืองหลวง เพื่อเข้าไปอยู่ในจวนจงจิ้งโหวที่ไร้ยางอาย แท้จริงแล้วนางเดิมพันด้วยชีวิต
นางคิดเอาไว้ดีแล้ว จะขอไปตายเอาดาบหน้า
ทว่าตอนนี้ นางกลับมีคนรักที่อยากจะร่วมชีวิตไปกับเขาจริงๆ