วิหคกระพือปีก เล่ม 2 (เล่มจบ)

เจ้าปีศาจร้ายนี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้หย่งจื้อผู้งดงามหวาดกลัวสัมผัสและการแทะโลมของคนอื่น หญิงสาวรู้สึกรังเกียจจนทนไม่ไหว นางต้องการจะแก้แค้นให้เขา
"จะ เจ้าจะทำอะไร"! จางเหลี่ยงตาโตหวาดกลัวเป็นครั้งแรก
"เมื่อครู่..เจ้าบอกว่าได้ทำอะไรหย่งจื้อของข้าไปนะ?" นางถามอีก
"ขะ..ข้าไม่ได้ทำ..อะไรเลย" เสียงของจางเหลี่ยงขาดๆ หายๆ
"ตอบผิด" หมิงเซี่ยใช้ปลายมีดเขี่ยเจ้าหนอนตรงระหว่างขาไปมาอย่างใจเย็น
"ข้า..ทำให้เขา..เปื้อนมลทิน อ๊าก!!" จางเหลี่ยงร้องออกมาสุดเสียง
"ตอบผิด" หญิงสาวตัวเล็กก้มลงไปเก็บหนอนตัวนั้นที่นางพึ่งตัดทิ้งขึ้นมายัดปากของจางเหลี่ยงท่ามกลางสายตาตกใจของหย่งจื้อและต้าเฉียง
"เจ้าตอบผิด เพราะเจ้าไม่เคยทำอะไรให้เขาเปื้อนมลทิน เขายังคงงดงาม สะอาด และบริสุทธิ์ ดังเช่นที่เขาเป็น แค่แตะตัวเจ้าหรือถูกเจ้าแตะ ไม่ได้ทำให้เขาสกปรก..แต่ไม่ต้องห่วง ถึงคนสกปรกเช่นเจ้าจะสมควรตาย ข้าสาบานว่าจะไม่ปล่อยให้เจ้าได้ตายอย่างสงบ"
นางเอ่ยคำพูดช้าๆ และราบเรียบ ในขณะที่จางเหลี่ยงหอบจนแทบขาดใจ
แม้ภาพที่เห็นจะน่ากลัวและสยดสยองจนต้าเฉียงไม่กล้ามอง แต่หย่งจื้อกลับมองไม่กล้าละสายตา เขารู้สึกว่าเป็นภาพที่งดงามที่สุดที่เขาเคยเห็น ในใจของชายหนุ่มที่เมื่อครู่ทั้งโกรธแค้นหวาดกลัว พะอืดพะอมอยากจะอาเจียน ยามนี้ในใจดวงเดิมกำลังอบอุ่นท่วมท้นด้วยความรัก เขารู้ว่าที่นางทำน่ากลัว แต่เขาก็ยังดีใจที่นางทำทั้งหมดเพื่อเขา