คุณหมอในกรงรัก

"โอ๊ย..."

ผู้หญิง? เสียงที่ร้องอุทานออกมาหวานมาก

"เจ็บนะคะ"

แต่ใบหน้าของเธอหวานกว่าเสียงมาก แม้ในขณะที่เงยหน้ามองเขาอย่างเอาเรื่องก็ตามที และถ้านี่คือการทำหน้าดุที่สุดในชีวิตของเธอแล้วละก็ ขอบอกว่า มันน่ารักมากกว่า ตาโตๆ แก้มป่องๆ ปากนิด จมูกหน่อย เหมือนตุ๊กตา

"ปล่อย! ปล่อยฉันนะคะ"

ดลภัทรส่ายหน้า และกระชับมือที่กุมรอบท่อนแขนเธอเอาไว้ให้แน่นยิ่งกว่าเดิม "ตอบผมมาก่อนสิ ว่าคุณตามผมมาทำไม"

"ฉันไม่ตั้งใจจะตามคุณหรอกนะคะ แต่ฉันมาทวงของของฉันคืนค่ะคุณหมอ"

คิ้วเข้มของคุณหมอหนุ่มขมวดเป็นปมแน่นแทบจะทันที "ของอะไร"

"ปากกาค่ะ ขอปากกาคืนด้วยค่ะ"

"ปากกา" เขาทวนคำเธอเบาๆ พลางยอมปล่อยมือจากท่อนแขนนั้น แล้วพยายามนึกว่าเขายืมปากกาของเธอมาตั้งแต่เมื่อไรกัน

"ด้ามไหนละ หยิบเอาเลย ผมจำไม่ได้หรอก" ดลภัทรดึงเอาปากกาทั้งหมดที่เหน็บอยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมาแล้วยื่นมาตรงหน้าเธอ

หญิงสาวมองอยู่ครู่ก็ส่ายหน้า "ไม่ใช่สักด้ามค่ะ"