คุณคนนี้เป็นของผม เล่ม 2

"ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป อัตจะดูแลอาทัศเองครับ" อัตนัยบอกเสียงเข้ม สีหน้าแววตาเต็มไปด้วยความจริงจัง
"ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้"ทัศนัยมองใบหน้านั้น เอ่ยเสียงแผ่ว ความอบอุ่นไหลวนอยู่ในอก แต่แล้วเขากับหัวเราะพรืด เอี้ยวตัวหันไปกลั้นยิ้มเอาไว้สุดชีวิต
"หัวเราะแบบนี้ ไม่เชื่อใช่ไหมครับ ?" เด็กหนุ่มตรงหน้าปกติอารมณ์แปรปรวนราวพายุทอร์นาโดกลับดูจะมีอารมณ์มั่นคงขึ้น ยังคงยิ้มเล็กน้อย ทำให้ทัศนัยต้องหันกลับมามองอีกฝ่ายใหม่อีกครั้ง
"นี่เธอเป็นใคร ? เอาตาอัตไปซ่อนไว้ไหน ?"
"โถ่อาทัศอย่าล้อเล่นสิครับ ผมจริงจังนะ" อีกฝ่ายร้องบอก ทัศนัยค่อยเห็นความคุ้นเคยฉายผ่านใบหน้าเด็กคราวลูก เขายิ้มกว้างจนรักยิ้มข้างแก้มกดเป็นร่อง ยกมือเรียวยื่นไปขยี้ผมเผ้าอัตนัย บอกเสียงอ่อน
"ไม่ต้องพยายามเปลี่ยนแปลงตนเองเพื่อฉันหรอกอัต เธอเป็นอย่างที่เธอเคยเป็นเถอะ รู้จักรักตัวเองก็พอ ถ้าวันไหนอยู่กับฉันแล้วไม่มีความสุข ก็แค่บอกให้ฉันรับรู้ ฉันจะไม่รั้งเธอเอาไว้ อยากจะไปเมื่อไหร่ก็ไปได้เมื่อนั้น ขอแค่ก่อนไปบอกฉันสักหน่อย แค่นั้นฉันก็ดีใจแล้ว"