รักที่ไม่ใช่ใคร

เมื่อชายหนุ่มเจ้าของห้องกลับมาเพ้นท์เฮ้าส์หรูของตัวเอง กลับพบว่ามีเสื้อผ้า บราเซียของผู้หญิงเกลื่อนในห้องของเขา เขาจะไม่ตกใจถ้าเสื้อผ้าพวกนั่นเป็นของแฟนเขา แต่มันไม่ใช่!! เขาไม่มีแฟน

และเหมือนกับว่าเจ้าของบราชิ้นน้อยพวกนี้กำลังอาบน้ำทั้งยังผิวปากอารมณ์ดี ก่อนจะเปิดประตูออกมาแล้วทำเอาคนตัวสูงถึงกลับของขึ้น !!

"อร๊าย ! แก เป็นใคร ! เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง !"

แต่ที่ว่าไอ้ของขึ้น.. มันไม่ใช่เสียงแสบแก้วหูพวกนั้น แต่กลับเป็น.....

พรึ่บ!!

อร๊าย!!!!!!!!!!!

ผ้าขนหนูผืนบางที่ห่อหุ้มร่างเล็กอย่างดี แต่ดูเหมือนว่ามันจะละหลวมจนชายผ้าหลุดลงมา...

ทำให้คนมาใหม่ถึงกลับแก้มแดง เบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน

.............

"แก ! เป็นใคร ! เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง? !" จำได้ว่าเธอล็อกประตูแน่นหนาแล้ว ถ้าหากใครจะเข้ามาได้ต้องมีคีย์การ์ดเท่านั้น

ใบหน้าหล่อเห่อร้อนผ่าว ๆ คนอะไรผิวขาวผ่องดุลไข่มุก แถมอกอวบ ๆ ยังน่าขยำให้หนำใจ ชรัณถึงกลับต้องสะบัดหน้าไปอีกทางเพื่อสงบสติอารมณ์ ก่อนจะชูคีย์การ์ดเป็นหลักฐานว่าเขาเข้ามาด้วยสิ่งนี้

ทว่าควรเป็นเขามากกว่าที่ต้องพูดคำนั้น

"เธอนั่นแหละเป็นใคร เข้ามาในห้องฉันได้ยังไง?" เพนท์เฮ้าส์ชั้นนี้เขาอาศัยร่วมเจ็ดปีแล้ว เธอมากกว่าที่เป็นคนแปลกหน้า

...............