อนุอุ่นเตียง

เพราะการแย่งชิงอำนาจภายในพรรค ส่งผลให้เยวี่ยชิงกับครอบครัวต้องหนีตายจากการตามล่าของบุคคลผู้หนึ่งที่นางเรียกว่า ท่านอา นางถูกบิดามารดาส่งตัวมาหลบภัยที่เมืองหลวง ใช้ฐานะกุ้ยเฟยของสหายสนิทฝั่งมารดาเป็นเกราะคุ้มกันภัย ส่วนทั้งสองท่านแฝงตัวอยู่ในยุทธภพ รอเวลาทวงทุกสิ่งทุกอย่างคืน
จากบุตรสาวท่านประมุขต้องจับพลัดจับผลูมาเป็นอนุภรรยาของฉินอ๋องแสนเย็นชา กลางวันเขาทำประหนึ่งนางไม่มีตัวตน ทว่าตกดึกกลับทำตัวเป็นหมาป่าที่พร้อมกลืนกินนางทั้งตัว

"หน้าที่ของอนุคือต้องคอยดูแลปรนนิบัติสามีให้ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องในห้องหอ ห้ามให้ขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย"
"ท่านอ๋อง เรื่องเช่นนี้ไม่ได้อาศัยเพียงอนุผู้เดียว บางครั้งยังต้องดูด้วยว่าสามีมี ความสามารถ! มากเพียงใด"
เว่ยเซียนยันร่างขึ้น มองสตรีใต้ร่างซึ่งกำลังส่งสายตาท้าทายมาให้ เขายกยิ้มชั่วร้ายแล้วค่อยก้มหน้าลงไปกระซิบข้างหูนาง "เช่นนั้นข้าจะทำให้เจ้าร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างทั้งคืน หมดเรี่ยวแรงจนต้องคลานลงจากเตียงในยามเช้า"
เขาไม่รอการตอบรับหรือปฏิเสธจากเยวี่ยชิง มอบจุมพิตดูดดื่มให้ทันที ปลายลิ้นอ่อนนุ่มละเลียดชิมความหวานตามกลีบปาก ครั้นเห็นคนใต้ร่างให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จึงแทรกเข้าไปพัวพันลิ้นเล็กภายใน เสียงคำรามพึงพอใจดังขึ้นในลำคอ ความหวานของหญิงสาวทำให้เขาดำดิ่งอยู่ในวังวนไม่รู้จักพอ เรือนร่างกำยำร้อนรุ่มประหนึ่งไฟแผดเผา จำต้องคลายเสื้อผ้าระบายความอึดอัดเนื่องจากมิอาจปลดปล่อยความปรารถนา
ริมฝีปากของทั้งสองยังคงทำงานสอดประสาน แต่ดูเหมือนความเคลื่อนไหวของเขาจะค่อย ๆ ช้าลง หัวสมองบังเกิดอาการมึนงงอย่างไม่ทราบสาเหตุ ไม่กี่อึดใจต่อมาภาพเบื้องหน้าพลันดับวูบ
เยวี่ยชิงมองม่านมุ้งชั่วครู่ ปรับลมหายใจที่ถูกช่วงชิงไปให้เข้าที่ เมื่อมั่นใจว่าคนบนร่างหมดฤทธิ์แล้วจริง ๆ นางถึงออกแรงผลักเขาลงนอนด้านข้าง
นางยันตัวลุกขึ้นนั่ง หยิบถุงสมุนไพรใต้หมอนมาสูดดม จากนั้นใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดริมฝีปากที่ทายาสลบไว้ เรียบร้อยแล้วถึงค่อยโยนทิ้งลงพื้นหน้าเตียงอย่างไม่ไยดี ดวงตาคู่งามหลุบมองคนนอนไร้สติอย่างผู้ชนะ ต่อมานางยกเท้าเล็ก ๆ ขึ้น ยันเจ้าโจรราคะลงจากเตียง เสียง ตุ้บ! ดังชัดเจนท่ามกลางความเงียบ ท่านอ๋องสูงศักดิ์นอนแผ่หลาบนพื้นอย่างหมดสภาพ
อันที่จริงตั้งแต่ถูกเขาใช้นิ้วรังแกหนนั้น ทุกคืนเยวี่ยชิงจะระมัดระวังป้องกันตัวตลอด ก่อนนอนต้องทายาสลบบนริมฝีปาก ใต้หมอนมีสมุนไพรสำหรับแก้ จูบนั้นนางไม่หวงแหนหรอก เขาอยากจูบก็จูบไป ทว่าสัมพันธ์ลึกซึ้งระหว่างสามีภรรยา ตราบใดยังไม่ได้กราบไหว้ฟ้าดินอย่างถูกต้องนางไม่ยอมให้เขาหรอก
"เสียใจด้วยเจ้าค่ะท่านอ๋อง เพราะคนที่ต้องคลานลงจากเตียงคือท่านอ๋องมิใช่ข้า พักผ่อนให้สบายเถอะเจ้าค่ะ พื้นแข็ง ๆ เย็น ๆ ช่วยฝึกร่างกายให้แข็งแกร่งได้ดีทีเดียว" นางแค่นเสียงขึ้นจมูก ล้มตัวลงนอนพลางห่มผ้า "อย่าตำหนิว่าข้าใจร้าย ใครใช้ให้ท่านไปสนิทสนมกับสตรีอื่นต่อหน้าข้า ครั้งนี้ถือว่าข้ายั้งมือไว้ไมตรีแล้ว หากมีครั้งต่อไป ข้าจะทำให้มังกรของท่านหลับใหลตลอดกาล"


นิยายแต่งตามจินตนาการ ไม่มีการอ้างอิงประวัติศาสตร์ ความชอบในการอ่านของคนเราต่างกัน โปรดทดลองอ่านก่อนซื้อ ซื่อผ่านเว็บ แอนดรอยด์ จะถูกกว่าซื้อผ่านแอปเปิ้ล
ฝากคุณนักอ่านทุกท่านเอ็นดูผลงานเรื่องใหม่ของไป๋ลี่เซียนด้วยค่ะ ^^