หนีรักมาเฟียร้าย Toxic

“ทิ้งเฮียทำไม?” เสียงเข้มที่คุ้นหูดังขึ้น ใบหน้าสวยหันขวับไปมอง ก่อนจะพบเข้ากับชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ที่นั่งรอเธออยู่บนโซฟาในห้องโถง
“ฮะ..เฮียยักษ์!! มาที่นี่ได้ยังไงคะ”
“ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นใคร!” เขาไม่ตอบ แต่ลุกขึ้นแล้วตรงปรี่มาหาเธอแทน
“หมายถึงใคร อย่ามาหยาบคายนะคะ นี่มันพื้นที่ส่วนตัวของนา”
“เฮียเป็นผัว พื้นที่ส่วนตัวของเธอก็เหมือนของเฮีย”
“นี่อย่าบอกนะว่าเฮียหนีออกมาจากโรงพยาบาล”
“เรื่องนั้นเธอไม่ต้องรู้ แต่ที่เฮียอยากรู้คือเธอหนีมาทำไม”
“นะ…นา….อึก!” นามิกากลืนน้ำลายอึกใหญ่ เมื่อคนตัวโตเริ่มคุกคามเข้ามาเรื่อยๆ จนเธอต้องถอยหลังเพื่อหลบหลีกเขา
“แล้วไอ้คนที่มาส่งเมื่อกี้มันเป็นใคร ไปทำอะไรกับมันมา ตอบมาสินามิกา!!” โทนเสียงของเขา เริ่มเพิ่มระดับเรื่อยๆ จนดูเหมือนว่าตอนนี้เขากำลังตะคอกเธออยู่
“เขาเป็นเพื่อนร่วมงาน พอใจแล้วก็กลับไปได้แล้ว”
“ไม่กลับ เฮียจะอยู่กับนาที่นี่”
แผ่นหลังบอบบางถอยไปจนชนเข้ากับกำแพง บ่งบอกว่าเธอไร้หนทางหลบหลีกแล้ว หนำซ้ำชายหนุ่มยังคุกคามเธอเข้ามาเรื่อยๆ
“ได้กินยาบ้างไหมคะ? แล้วรักษาไปถึงขั้นไหน ทำไมถึงออกมาจากโรงพยาบาล”
หมับ!
“อึก! เจ็บ..” แขนเรียวถูกกระชากอย่างแรง มันแรงจนคนโดนกระทำตัวปลิวไปตามจังหวะการดึงของเขา ดวงตากลมโตฉายแววหวาดหวั่น
“ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ! เป็นพยาบาลประสาอะไรมาเล่นกับความรู้สึกคนไข้วะ!”
“นาขอโทษ….นาไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่ได้ตั้งใจงั้นเหรอ?... งั้นก็รับผิดชอบมา”
“เฮียใจเย็น ๆ ก่อน นาเป็นผู้หญิงนะคะ คนที่เสียหายก็คือนา เฮียเป็นผู้ชายแล้วจะให้นารับผิดชอบอะไร”
“หึ! มาเอากัน….ตอนนี้และตรงนี้ เธอจะยอมเฮียหรือเปล่า?”