เมียเชลยของมาเฟีย (Mpreg,Drama )​

หัวใจที่ถูกเหยียบย่ำมาตลอดเจ็ดปี ยอมรับผิดเพราะพี่สาวมีส่วนเกี่ยวข้องการกับตายของน้องชายอีกฝ่าย ยอมเป็นคนเลวสายในสายตาคนอื่น ยอมเป็นไอ้ขี้คุกให้ผู้คนมองว่าจิตใจเลวทราม แต่มันก็ยังไม่เจ็บเท่ากับลูกสาวบอกว่าไม่ต้องการเขา ไม่อยากมีเขาอยู่ในชีวิต และติณชายหนุ่มที่คอยกีดกันไม่เขาเข้าใกล้ลูกสาว

"...ไม่ต้องมาทำให้กูรู้สึกดี เพราะกูเกลียดสัมผัสของมึง ไอ้หมาบ้า ฮึกก"

"เพระกูอยากทำให้มึงหลงจนโงหัวไม่ขึ้น จนรู้สึกขาดกูไม่ได้ สุดท้ายก็นอนอ้าขาให้กูเอาเหมือนหมาไร้ค่าตัวหนึ่ง"

....

"แม่จะพาหนูไปให้พ้นจากคนใจร้าย เราไปอยู่ที่อื่นกันนะคะ" เสียงหวานพึมพำ อนาคินทร์นั่งอยู่บนเตียงคนไข้ทั้งน้ำตาคลอ เขาตัดสินใจดีแล้ว น้องพราวอยู่กับพ่อมาแต่เด็ก ถ้าหากเขาไม่อยู่ ไม่นานน้องพราวก็คงจะลืมเขาไปเอง และลูกที่กำลังจะเกิดมาเขาจะดูแลอย่างดีเช่นกัน

"ฮึก.. ฮื่ออ คุณพ่อ คุณแม่ไม่อยู่จริง ๆ ด้วย แม่ไปไหนอย่าทิ้งหนูไป"
ติณที่เห็นลูกสาวนั่งทรุดลงกับพื้น เขาเองก็น้ำตาไหลด้วยความสงสารและรู้สึกผิดจนไม่น่าให้อภัยตัวเอง

"น้องพราว... ไม่ร้องนะคะ พ่อขอโทษ" ชายหนุ่มค่อย ๆ อุ้มน้องพราวขึ้นมาอุ้มแนบอกด้วยดวงตาที่แดงก่ำ เป็นความผิดของเขาเองจะโทษใครได้ เขาพาน้องพราวมาเที่ยวแท้ ๆ แต่กลับทำให้ลูกสาวร้องไห้เสียใจ เพราะเขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้มารดาของเจ้าตัวต้องหนีไปแบบนี้

"ทำไมคุณแม่ไม่เคยรักหนูเลย อยากจะทิ้งก็ทิ้งกันไปง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอคะ ไม่รักหนูจะทำให้เกิดมาทำไม ฮื่อ" เด็กน้องร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยเสียใจ ทั้งดีดดิ้นทุบตีบิดาร้องเรียกหาอนาคินทร์ผู้เป็นแม่ป่านจะขาดใจ

"ไม่เอาค่ะ ไม่พูดแบบนั้นกับคุณแม่นะคะ พ่อผิดเอง ทั้งหมดเป็นความผิดของพ่อเอง พ่อขอโทษ"





(จบดีค่ะ)

*หมายเหตุ*

นิยายในเซ็ต
เมียเก็บของมาเฟีย
เมียรองของมาเฟียร้าย
เมียเชลยของมาเฟีย

(กรุณาโหลดตัวอย่างอ่านทุกครั้งก่อนตัดสินใจซื้อ)