ทะลุมิติมาเป็นภรรยาน่าชัง

เพราะความผิดพลาดแท้ๆ ทำให้ทะลุมิติมาเกิดใหม่แถมมีสามีสุดหล่อและลูกแฝดสุดน่ารัก แต่ตัวนางนั้นสิน่าชังนัก

เรื่องราวบางตอน

หลิวอวี้หลันกลับมาต้มยาให้จางชิงอวิ้นเสร็จจึงยกไปให้พบว่าทุกคนกินข้าวอิ่มแล้ว



"ต่อไปก็กินยาเถอะ ให้ข้าช่วยหรือไม่"



ดูจากสภาพของเขาเกรงว่าจะไม่สะดวกจึงอาสาช่วยเหลืออีกครั้ง จางชิงอวิ้นเงียบขรึมเช่นเดิมใบหน้ากลับมาบูดบึ้งยิ่งกว่าตอนกินข้าวเมื่อครู่



"ไม่ต้อง"



เขาปฏิเสธการช่วยเหลือจากนาง นึกถึงปมในใจก็พาลหงุดหงิดขึ้นมา ไม่รู้ว่าจะมายุ่งวุ่นวายกับเขาทำไมกันนักหนา นางต้องการสิ่งใดกันแน่



"แต่เจ้าจะ..."



"ไสหัวออกไป!"



เสียงนั้นไม่ได้ตะคอกเพียงกดเสียงต่ำจนน่าขนลุก มันฟังดูเย็นยะเยือกดุจน้ำแข็งชวนให้คนที่ได้ฟังต้องชะงักไปโดยปริยาย นางหยุดนิ่งมองหน้าเขาโดยไม่ตั้งใจสายตาทั้งคู่สบประสานกัน หลิวอวี้หลันได้พบเจอกับแววตาที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังเต็มตาจนมิอาจบรรยายได้ นางไม่ได้แสดงปฏิกิริยาโต้ตอบ แววตาซื่อๆ ไร้ความรู้สึกที่จางชิงอวิ้นสัมผัสได้ก็ทำให้เขาประหลาดใจเช่นกันและชายหนุ่มก็นิ่งเงียบมองเมินไปทางอื่น เพียงไม่นานนางจึงหันหลังเก็บชามเดินออกไป คล้อยหลังร่างของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาที่คุ้นเคยแต่สายตาเมื่อครู่ดูเปลี่ยนไปจนยากจะคาดเดา เขามองเห็นความว่างเปล่าอยู่ในนั้น เดิมทีทั้งคู่ไม่เคยไยดีกันมาก่อนรับรู้เพียงว่าเขาเกลียดสตรีผู้นี้เข้าไส้ เขาไม่เคยรักนางหรือรู้สึกดีด้วยแม้แต่ครั้งเดียว

ขอบคุณสำหรับการติดตามสนับสนุนค่ะ หากมีสิ่งใดผิดพลาดไป ไร้ต์ต้องขอภัยมา ณ ที่นี่ด้วยนะคะ