เด็กเลี้ยงของชยันต์

พระเอกกับนางเอกรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเป็นเด็ก อยู่ว่ามันหนึ่งนางเอกก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย พระเอกออกตามหาแทบพลิกแผ่นดินแต่ก็หาไม่เจอ จนเวลาล่วงเลยมานานหลายปี นางเอกก็มาปรากฏตัวต่อหน้าพระเอกอีกครั้ง พระเอกที่อยากทำให้นางเอกเจ็บเหมือนตัวเอง ก็บังคับให้นางเอกมาเป็นเด็กเลี้ยงแก้เหงา
" พระเอกปากหนักแต่คลั่งรัก "

"นอนพักอีกสักหน่อยนะ เดี๋ยวยาหยีไปเอายาแก้ปวดมาให้พี่กินนะ"เอ่ยบอกด้วตวามเป็นห่วง ถ้าได้กินยาสักเม็ดคงจะบรรเทาอาการปวดตามตัวได้อยู่ประมาณหนึ่ง

"ไม่ต้อง ไปนอนได้แล้วไม่ต้องมายุ่ง"เอ่ยบอกสาวน้อยที่ค่อยจุ้นจ้านด้วยน้ำเสียงเข้มๆ เขาไม่ได้อยากให้เธอมารับรู้เรื่องราวพวกนี้เลย เพรากลัวมันจะอันตรายต่อตัวเธอได้

"แต่ถ้าไม่กินยามันก็จะระบมปวดมากหรือพี่จะไปหาหมอดีละ"อะไรของเขากันเดาใจตามไม่ถูกแล้ว คนอุสาเป็นห่วงแต่กับมาเหวี่ยงใส่ซะงั้น

"อย่ามายุ่ง อย่าลืมสิว่าเธอก็แค่เด็กเลี้ยงเท่านั้น อย่ามาตัวเหมือนเมียที่ค่อยเป็นห่วงเป็นใยผัว เพราะเธอแค่เด็กเลี้ยงเข้าใจไหม"เขาย้ำชัดทุกคำกับเธอ แค่เด็กเลี้ยง ยาหยีถึงกับน้ำตาตกด้วยความเจ็บปวดหัวใจ

"หนูไม่ไม่เคยลืมว่าตัวเองอยู่ใจสถานะอะไร หนูแค่เป็นห่วงพี่เท่านั้นแหละ"เอ่ยบอกชายหนุ่มด้วน้ำเสียงสั่นเครือเพราะเธอร้องไห้ มันผิดมากหรือไงที่เธอจะเป็นห่วงเขา