กล้านักมารักกันไหม

กล้านักมารักกันไหม
โ ม ริ น
------

"ชอบไล่ให้ไปพ้น ๆ เกลียดขี้หน้ากันมากนักเหรอจ๋า"
"จ๋าไม่ได้พูดคำว่าไล่นี่คะ ทำไมกล่าวหาคนอื่นลอย ๆ จัง" เธอประท้วงคำพูดของเขาด้วยน้ำเสียงแผ่ว
"ไม่ได้พูดโต้ง ๆ ออกมาน่ะใช่ แต่ก็ไม่อยากเห็นหน้ากันไม่ใช่เหรอ อีกอย่างจ๋าไม่ใช่คนอื่น ควรรู้ตัวสักนิดว่าอยู่ในฐานะคู่หมั้นของผม"
บอกเสียงดังชัดถ้อยชัดคำด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้ววางมือจากการแร่เนื้อปลา สาวเท้าเข้าไปล้างมือใกล้กัน
"เหรอคะ จ๋าไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย" ควงตาคมตวัดจ้องคนประชดน้ำเสียงส่อแววไม่พอใจ
"ขอโทษด้วยนะสำหรับเรื่องคืนนั้น ผมอาจจะทำให้จ๋ารู้สึกไม่ดี มันเป็นอารมณ์ของคนทนเจ็บซ้ำ ๆ ไม่ไหวน่ะ"
คนได้ฟังตวัดสายตามองอย่างขุ่นเคือง
"เจ็บเป็นอยู่คนเดียว ?" คำพูดของคนตัวเล็กแฝงความหมายเสียดสีอย่างตั้งใจ
"จ๋าไม่ได้รักผม ทำไมจะต้องไปเสียเวลารู้สึกอย่างนั้นด้วยล่ะครับ" ชายหนุ่มย้อนถามได้อย่างเฉียบคม เสียงทุ้มแฝงร่องรอยความอัดอั้น
️️
----------

"แต่งงานกันไหมจ๋า"
"คะ ?"
"ผมไม่อยากรอต่อไปแล้ว ถ้าจะให้ทนไปมากกว่านี้คงอกแตกตายแน่ ๆ เพราะจ๋าไม่รู้หรอกว่าผมอยากทำอะไรกับจ๋ามากที่สุด"
"จะเอาแส้มาเฆี่ยน ใช้งานเหมือนนางทาส ขัดดอกแล้ว แล้ว พอตกกลางคืนก็ให้จ๋าเป็นนางบำเรอของคุณใช่ไหม"
"รู้เหรอ ? ว่านางบำเรอต้องทำอะไรบ้าง" เขาตวัดสายตาถามเสียงพร่า มุมปากยกยิ้มด้วยความพอใจ
"รู้สิคะ ในนิยายมีถมไป แต่ถ้าได้ผู้ชายในนิยายจ๋าก็คงตอบตกลง"
"เรื่องไหน ?"
"คะ?"
"ผมถามว่าจ๋าอ่านเรื่องไหนอยู่ ผมจะเอามาอ่านแล้วทำกับจ๋าไงครับ"
"ผอ. ยุกต์" หญิงสาวขึงตาใส่
"อ้อ!" เขาเหมือนนึกขึ้นได้และอยากแกล้งคนปากแข็งต่อ "ใช่เล่มนั้นที่ลืมไว้ไหมครับ ผมอ่านแล้วครึ่งเรื่อง แต่จ๋าแน่ใจเหรอครับว่าชอบแบบไม่ได้พักหายใจหายคอจริง ๆ "
"อะ อะไร อย่ามามั่วนะคะ" คนตัวเล็กแก้มแดงเรื่อ ไม่ยอมสบตา
"ทีตัวเองล่ะ ยั่วคนอื่นขนาดนี้คิดว่าไม่ได้ทำอะไรเลยเหรอจ๋า"
"จ๋าก็แค่...มาถามเรื่องดอกเบี้ยไม่ได้เสนอตัวมาเป็นเมีย ผอ. ยุกต์เสียหน่อย"
"กลัวเหรอครับ" ร่างหนาแทรกตัวเข้าไปนั่งแนบชิด หากแต่คนรู้ตัวนึกอยากลุกหนี คราวนี้เขาคงปล่อยให้หญิงสาวหลุดมือไปไม่ได้ รีบวาดวงแขนโอบไหล่มนรั้งมาแนบชิดกายแกร่งก่อนรัดไว้ด้วยอ้อมแขนใหญ่
"จ๋าไม่ต้องห่วงหรอก ผมไม่ทำเฉพาะเวลากลางคืนแน่"
"ปล่อยจ๋านะ" ต่อให้ยุกยิกมากแค่ไหน แรงอันน้อยนิดคงไม่มีผลใด ๆ ให้เขาคลายอ้อมแขนอย่างง่ายดาย
"แน่ใจเหรอว่าต้องการเหมือนในนิยาย ระบมเลยนะ"

***********
สวัสดีค่า นักอ่านที่รักของโมริน โมมาอีกแล้วค่า อิอิ วันนี้มาพร้อมe-book ดาวน์โหลดฟรีค่ะ ไม่รู้ว่าจะหาของขวัญอะไรมาให้นักอ่านที่สนับสนุนกันมาตลอดดี ก็เลยคิดว่าเอานิยายมาให้โหลดฟรีดีกว่า

สำหรับ กล้านักมารักกันไหม เดิมทีโทนเรื่องคือตั้งใจ feel good แบบนัมเบอร์วันเลยนะคะ แหม... พูดมาขนาดนี้ก็อายปากเปล่า ๆ ค่ะ เพราะทำไม่ได้ 555+ แต่รับรองเลยว่าไม่ดราม่า แค่ดีวัวขม ๆ ช้อนเดียวเองค่ะ

ฝากพี่ ผอ. ยุกต์ ผู้อำนวยการกองคลัง กับสาวน้อยที่กลับมาซบบ้านนาป่าเขาพร้อมหนี้สินอันแสนสาหัสด้วยนะคะ มาลุ้นกันว่าเจ้าพ่อปล่อยเงินกู้จะช่วยน้องจ๋ายังไงดี (แต่แอบกระซิบหน่อยนิดนึงว่า เจ้าหนี้คนนี้ดอกเบี้ยโหดมาก)

ขอให้มีความสุข และสนุกกับนิยายเรื่องนี้นะคะ
หวังว่าจะทำให้ผ่อนคลายได้บ้างในสถานการณ์และช่วงเวลานี้
เรื่องนี้ให้ดาวน์โหลดฟรี ไม่จำกัดเวลาค่ะ

โมริน
19 มีนาคม 2567