สาวชาวบ้านเช่นข้า ไม่มีวันกลัวท่าน

ในวันที่บุปผาชูช่องดงามเพียงนี้ แต่มันกลับหม่นหมองลงเมื่อ ฮั่วหลิงเป่ย ได้เจอกับสตรีที่ช่างงามพิสุจน์อย่าง โจวหลันเฟ่ย ความงดงามแสนอ่อนโยนของนาง แม้แต่บุปผาสีขาวในมือเขาก็ไม่อาจสู้ได้

เมื่อชายหนุ่มผู้อยากเผชิญหน้ากับสังคม ได้เฝ้าอ้อนวอนขอนางเพื่อรับรัก

หากแต่ว่าหญิงสาวนั้นก็มีความลับที่ต้องคอยหลบซ่อน

แม้ทั้งสองต่างมีอุปสรรคให้ฟันฝ่า หากแต่จิตใจของทั้งคู่กลับเพรียกหากันและกัน แม้อยากต่อสู้ด้วยตัวของตัวเอง แต่ใจอันบริสุทธิ์นี้ก็มิอาจปล่อยมือจากอีกฝ่ายได้ ดั่งเช่นที่ว่า

ความรักที่ข้ามีให้เจ้า เจ้าเคยรับรู้บ้างหรือไม่