ราหูอมรัก

เขาอยากรับผิดชอบสิ่งที่ทำลงไป แต่อีกคนกลับบอกว่ามันแค่วันไนท์ สแตนด์ เป็นเหตุให้ราพณ์ต้อง "ยัดเยียด" ตัวเองเข้าไปในชีวิตของปักษธร เด็กหนุ่มที่เขาเรียกว่า "เมีย" อย่างแนบเนียนที่สุด ก็นะเล็งมาตั้งนานแล้วจะปล่อยให้หลุดมือไปนั้นไม่มีทาง ราพณ์ มหัทธนโภคิน อยากได้อะไรต้องได้
"เราสองคนแค่เมาครับคุณราพณ์ และมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ก็แค่วันไนท์สแตนด์เราก็วิน-วิน ด้วยกันทั้งสองฝ่ายนี่ครับ อารมณ์พาไป ไม่ใช่เรื่องที่คุณราพณ์ต้องรับผิดชอบ อีกอย่างคุณราพณ์กับผม เราก็เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ ไม่มีอะไรเสียหายเลยครับ"
"ข้าวปั้น!" ราพณ์ถึงกับโมโห เมื่ออีกฝ่ายปฏิเสธความรับผิดชอบจากเขา
"อ่า.... อย่าทำเสียงดุแล้วก็อย่าทำหน้าดุแบบนั้นสิครับ ผมไม่เป็นไรจริงๆ ขอบคุณมากนะครับสำหรับความรับผิดชอบ แต่ผม... ไม่ขอรับไว้ครับ แล้วคุณราพณ์ก็ไม่ต้องห่วงนะครับมันไม่กระทบกับเรื่องงานแน่นอน แต่ถ้าคุณราพณ์ไม่สบายใจ ผม... ผมลาออกก็ได้ครับ"
"กลับไปคิดทบทวนดูให้ดี ถ้าอยากให้ฉันรับผิดชอบเดินกลับมาบอกฉันได้ทุกเมื่อ.... แล้วเลิกพูดเรื่องลาออกไปเลย จะไม่มีการลาออกใดๆ ทั้งนั้น อีกอย่างที่นายควรรู้ไว้คือ เมื่อคืนฉันไม่ได้ป้องกัน แล้วเชื้อฉัน... ก็น่าจะแรงพอที่จะทำให้นายท้องได้ในครั้งเดียว"
"คุณราพณ์!!" คราวนี้เป็นปักษธรที่หน้าถอดสี มือเล็กตะครุบที่หน้าท้องตัวเองทันที
"ไง... คราวนี้จะให้ฉันรับผิดชอบได้หรือยัง" ราพณ์ถาม มองอีกฝ่ายด้วยสายตาเรียบนิ่ง ปักษธรเม้มปากแน่น