ปาฏิหาริย์ (ไม่) มีจริง

เมื่อน่านน้ำ กะเทยหนุ่มใหญ่วัย 41 ปี ฉลองวันเกิดตัวเองด้วยความผิดหวังและความซวยแบบครบสูตร ทั้งถูกแฟนหนุ่มรุ่นน้องบอกเลิก ด้วยเหตุผล
"พี่แก่เกินไป ผมไม่ชอบคนที่อายุมากกว่า"
อ๊าววว แล้วที่คบที่เปย์ให้กันมาตลอดปีกว่าคืออะไร

เก็บเอาความเศร้าเสียใจไว้จนมิดชิด ไปทำงานด้วยจริตมิสแกรนด์เหมือนเคย สุดท้ายก็ทำงานผิดพลาดและโดนบีบบังคับให้ลาออก

น้ำน่านเก็บของไป คำนวนค่าใช้จ่ายของตัวเองไป อายุ 41 ปีแล้ว ใครที่ไหนจะรับเข้าทำงานอีก กลับไปเกาะพ่อแม่กินก็คงโดนยายข้างบ้านนินทาเอา แต่อย่างน้อย เงินทองและสมบัติที่มีอยู่ตอนนี้พออยู่ได้อีกสองสามเดือน ค่อยคิดว่าจะทำอะไรต่อ

ยังไม่ทันออกจากออฟฟิศ ฝนก็เทกระหน่ำ น่านน้ำรีบวิ่งข้ามถนนเพื่อจะเรียกรถแท็กซี่กลับคอนโด แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นเมื่อมีรถคันหนึ่งพุ่งมาหาเขาอย่างรวดเร็ว

รถคันนั้นกระแทกกับชายร่างเล็กวัย 41 ลอยละลิ่วไปไกลหลายเมตร ภาพสโลว์โมชั่นที่น่านน้ำคิดในหัวก็คือ พาดหัวข่าวทำร้ายจิตใจ

"กะเทยเฒ่าถูกรถชนตายคาที่"
"มนุษย์ลุงเดินข้ามถนนไม่ดูทาง ถูกรถชนตาย"

อยากเกิดใหม่ อยากเกิดมาในยุคที่มีแต่ความจริงใจให้กัน ยุคที่เพลงเพราะ ชีวิตวัยรุ่นสนุก มิตรภาพที่งดงาม ไร้ซึ่งสังคมก้มหน้า

สมใจอยากเขาแล้ว

เมื่อน่านน้ำฟื้นขึ้นมา ก็พบว่า ตัวเองอยู่ในร่างของเด็กวัยรุ่นร่างเล็กกะทัดรัด ผิวขาวผ่องเป็นยองใย ที่ชื่อญาณากร และมีชื่อเล่นว่าน่านเหมือนกับเขาไม่มีผิด และที่สำคัญ เขาโผล่มาในยุค 90

ตั้งสติปรับตัวอยู่ไม่นาน พบว่า ก็ไม่แย่เท่าไหร่

ยกเว้นแต่ ไอ้เด็กตัวสูงเป็นเปรตที่บ้านอยู่ติดกับบ้านเขาคนนั้น ห้องนอนของมันอยู่ตรงกับห้องนอนของเขา มันแหกปากร้องเพลงทุกวัน เล่นกีตาร์เสียงดังน่ารำคาญ แถมเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับเขาอีก

"พี่น่าน เลิกทำการบ้านได้แล้ว"

ปกปราชญ์ไม่รอคำตอบจากหนุ่มแว่นตัวเล็ก รูดซิบถุงกีตาร์ เอาสิ่งที่อยู่ข้างในออกมา

ตะแหน่วๆๆๆๆ 

มือใหญ่ดีดกีตาร์โดยไม่สนใจว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

"ไม่ได้ยินว่ารัก ฉันก็ยังไม่ไป ต้องหลับในตรงนี้ ก็ตาม

ไม่ได้ยินว่ารัก ฉันจะขอเป็นยาม อยู่ประจำจนเช้าทุกวัน ....

เฝ้าบ้านให้เธอ"

ไอ้เด็กนี้มันเสียงดีว่ะ