พันธนาการรักจองใจ

โปรยปราย
เมื่อความผูกพันในวันวานถูกสวมรอยคำสัญญาถูกลืมเลือน ตัวจริงแบบเธอได้แต่แอบมองจากที่ห่างไกล แล้ววันหนึ่งโชคชะตาก็เล่นตลกให้เธอไปอยู่ในฐานะผู้หญิงของเขาแต่ได้แค่นอนข้างกายไม่ได้หัวใจ
*****************************************************************************************
เขา มองผู้หญิงเป็นแค่ที่ปลดปล่อยอารมณ์ ไม่คิดจะรักใครการแต่งงานมีไว้เพื่อผลประโยชน์เท่านั้น
เธอ ยึดมั่นในคำสัญญา ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้ยืนเคียงข้างเขา
********************************************************************************************
เรื่องย่อ
แอบรักเขามาเกือบ 16 ปี แต่เพราะเหตุบังเอิญทำให้เธอเผลอไปมีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน เรื่องระหว่างทั้งคู่กำลังไปได้ดีแต่กลับต้องมาสะดุดเพราะ รักครั้งแรกของเขากลับเข้ามาในชีวิต ในเมื่อเจ้าของหัวใจได้กลับมาทำให้เขาลังเล เธอทำได้แค่หอบหัวใจที่เจ็บช้ำ ออกจากชีวิตของเขามาพร้อมกับลูกในท้อง
***************************************************************************

"ที่คุณแต่งงานกับตูนเพราะเป็นความต้องการของคุณปู่ใช่ไหมคะ"
"..."
สิ่งนี้ติดอยู่ในใจของตมิสามาสักพักแล้ว การที่เขาไม่ต้องการมีส่วนร่วมในการเตรียมงาน ยิ่งใกล้วันงานยิ่งหนักขึ้น ทั้งคู่ทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอหน้า แม้เธอจะพยายามหาเหตุผลมารองรับ แต่ในที่สุดก็หนีความจริงไม่พ้นว่าที่จริงแล้วเขาแค่ไม่อยากแต่งงานกับเธอ

"ตูน ไปหาหมอกันก่อนเถอะนะ"

ตอนนี้เธอรู้ว่าตัวเธอคงน่าสมเพชมากในสายตาเขา เธอที่อยากเป็นผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบต่อหน้าเขามายี่สิบปี ตอนนี้เธอไม่หวังอะไรจากเขาแม้แต่เสี้ยวความเห็นใจ ต้องการเพียงได้ยินจากปากเขาชัด ๆ สักครั้ง
มือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บจับชายเสื้อสูทของเขาแน่น แววตาดื้อรั้น ใบหน้ามอมแมมเต็มไปด้วยน้ำมูกและน้ำตาจ้องหน้าเขาอย่างเอาจริงเอาจัง รอคอยคำตอบ

"พี่กรณ์ ตูนขอร้อง ครั้งเดียวเท่านั้น ช่วยพูดความจริงกับการ์ตูนสักครั้ง"

เขาที่มองภาพนั้นด้วยใจที่ปวดร้าว ตอนนี้เธอนั่งอยู่ตรงหน้า เธอสัมผัสเขาอยู่ แต่เหมือนไม่สามารถคว้าเธอไว้ได้อีก เสี้ยววินาทีของความคิด หน้าของตมิสาตอนร้องไห้ทับซ้อนกับความทรงจำวัยเด็ก เด็กข้างบ้านที่ชอบร้องไห้กับคนที่เช็ดตัวให้เขา จะเป็นไปได้อย่างไรในเมื่อพิมลภัคคือเด็กคนนั้น เขาส่ายหัวข่มความว้าวุ่นร้อนรนในใจ เหมือนจิกซอว์เรื่องราวในอดีตกำลังจะครบ

"ใช่ พี่แต่งเพราะคุณปู่"
เสียงร้องไห้คล้ายคนจะขาดใจดังขึ้นทันทีที่เขาพูดจบ กรภวัตมือสั่น ดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดอย่างระมัดระวังกลัวเธอจะเจ็บแผล แต่ที่จริงเธอเจ็บที่หัวใจมากกว่า ตอนนี้ตมิสาแค่อยากร้องไห้ให้หัวใจที่แหลกสลาย

*************************************************************************************