เสน่หา นางพญาเงือก (1)

เมื่อจันทราสีเลือดโชนแสง เผ่าพันธุ์แห่งมหาสมุทรจะเรืองอำนาจ คืนแห่งการสังวาส และการสืบเผ่าพันู์จะมาถึง และเมื่อนั้น มหาสมุทร ท้องฟ้า และผืนพสุธาจะเนืองนองไปด้วยโลหิต แห่งเหนื่อทั้งหลาย! ==============> [ใต้ท้องทะเลลึก ส่องสว่างประหนึ่งมรกตที่สาดแสงงดงาม อบอุ่น ยามนี้ร่างแบบบางเปล่าเปลือยราวอัญมณีเลอค่านับร้อยนาง กำลังเคลื่อนไหวไปมาตามผืนน้ำสีครามใต้มหาสมุทรอันกว้างใหญ่ไพศาล ลำแขนเรียวระหงสองข้างของพวกนางกำลังแหวกว่ายไปตามกระแสน้ำ พร้อมๆ กับส่วนปลายสุดของร่างกาย ที่มีรูปร่างราวกับแพพัดสีเขียวมรกต ที่คลี่กระจายไปกับสายน้ำยามเคลื่อนไหว ปลายหางเรียวสวยเหล่านั้นกำลังโบกสะบัดล้อเล่นกับสายธาร ท่ามกลางรัตติกาลอันกระจ่างแจ้ง แจ่มจรัสด้วยจันทราจากเบื้องนภากาศ แลสะท้อนให้เห็นเกล็ดกายสีเงินเหลือบเงาระยิบระยับ แวววับประหนึ่งพชรบนเรือนร่างอรชรนับร้อยนางเหล่านั้น…
ใช่ ค่ำนี้คือคืนเพ็ญเดือน 12 ...ฤดูแรกของการสมสู่ และขยายเผ่าพันธุ์ อันเป็นธรรมเนียมที่สืบทอดกันมานับพันปี แห่งห้วงมหานทีทะเลเงือกแห่งนี้!
ทว่า เผ่าพันธุ์ของพวกนางก็มีความแตกต่างจาก ‘เงือก’ เผ่าพันธุ์อื่นๆ อยู่เช่นกัน นั่นก็คือ ภายหลังการเสพสังวาสเสร็จสิ้นลงแล้ว ตัวเมียจะ ‘กิน’ ตัวผู้ลงท้องไปทันที เพื่อป้องกันมิให้เงือกชายตัวนั้น ไปสมสู่กับนางเงือกตัวอื่นได้อีก เพื่อที่ว่าสายเลือดที่เกิดมาจะเป็นสายเลือดบริสุทธิ์ที่สุด ในการดำรงรักษาเผ่าพันธุ์ต่อไป นั่นเอง
แต่อย่างไรก็ตาม เพราะเหตุที่เงือกเพศเมียกลืนกินเพศผู้ลงท้องไปทุกครั้งในทุกฤดูผสมพันธุ์นี้เอง เงือกเพศผู้จึงค่อยๆ สูญพันธุ์ไปเรื่อยๆ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเหลืออยู่เสียเลย ซึ่งนั่นหมายความว่าเงือกชายที่เหลืออยู่จะต้องเป็นผู้เข้มแข็ง และพร้อมที่จะปกป้องเงือกตัวเมีย และเผ่าพันธุ์ของตนเอาไว้สุดความสามารถ ยามเมื่อถูกสัตว์ทะเลอื่นๆ รุกราน เขาผู้นั้นจึงจะมีสิทธิ์ที่จะมีชีวิตต่อไปได้
และจากการดำรงชาติพันธุ์เงือกด้วยวิธีการเช่นนี้เอง ในที่สุดชนชาวเงือกจึงเรียนรู้วิธีการปกครองพงเผ่าของตนเฉกเดียวกับมนุษย์ นั่นคือการมีผู้นำ นักรบ ทายาท และปวงพลเมือง...ซึ่งบัดนี้ก็ถึงเวลาแล้ว ที่พวกเขาทั้งหลายจะต้องทำการสืบทอดทายาทของตนต่อไป โดยจะไม่มีการไม่จำกัดสัญชาติอยู่เพียงเฉพาะในกลุ่มเงือกอีกแล้ว!
ซึ่งแน่นอนว่า ไข่มุกและวารี เจ้าหญิงเงือกน้อยทั้งสองก็พร้อมแล้วเช่นกัน ที่จะทำหน้าที่ของเจ้าหญิงรัชทายาทสืบทอดบัลลังก์จากผู้เป็นพี่สาว หรือแท้จริงแล้วก็คือมารดาของพวกนางนั่นเอง...พระนางมัจฉา นางพญาเงือกผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่ง แม้ว่าพระนางจะมีอายุยืนนานมากว่า 500 ปี แต่ก็ยังคงความสวยสดงดงามเอาไว้ได้อย่างไร้ที่ติ และถึงแม้พระนางจะมิได้ชราภาพจนถึงกับไม่อาจปกครองอาณาจักรได้อีก แต่ใครจะรู้เล่าว่าภายในร่างกายอันแท้จริงของพระนางนั้น บัดนี้กลับมันอ่อนแอเกินไปที่จะให้กำเนิดทายาทรุ่นใหม่ได้อีกแล้ว ดังนั้นภาระหน้าที่นี้จึงจำต้องถูกส่งมอบให้กับเจ้าหญิงทั้งสองในที่สุด
]