ลำนำรัก(เมีย)ฝ่าบาท

ฮ่องเต้หยางซีห่าวถูกธนูพิษจากข้าศึกทางทิศประจิมของแคว้นหย่ง ที่ลอบเข้าโจมตีค่ายทหาร จนฮ่องเต้ที่ถูกธนูพิษปวดร้าวจนทนพิษไม่ไหว พระวรกายสั่นเทิ้มอย่างเจ็บปวด ก่อนจะเซถลาล้มลงด้วยแรงของลูกธนูดอกนั้น จนทรุดกายลงบนพื้นที่มีฮองเฮากำลังนั่งหลบลูกธนูจากข้าศึกอยู่ใกล้ๆ
ครั้นเมื่อฮ่องเต้รู้ว่าฮองเฮาอยู่ ณ ที่ตรงนั้น ด้วยความรักและห่วงใยต่อนาง พระองค์จึงรีบรั้งกายตนเพื่อยืนขึ้นด้วยพลังปราณทั้งหมดที่ยังมีหลงเหลืออยู่ ก่อนพลั้งพลาดเหยียบชายกระโปรงของฮองเฮา จนพระองค์ต้องลื่นล้มกลับไปในทิศทางเฉกเช่นเดิม อีกครั้ง
ส่งให้ฮองเฮาที่ไม่ทันได้ลุกไปที่ใด ต้องถูกลูกธนูที่ทะลุพระวรกายของฮ่องเต้อยู่ก่อนแล้ว ส่งตรงเข้ามาเสียบพระวรกายของฮองเฮาเพิ่มด้วย
ทั้งสองพระองค์จึงถูกลูกธนูเสียบที่อกทั้งคู่ และสวรรคตไปบนลูกธนูดอกเดียวกันในยามนั้น
ทว่าในครานั้น กลับเกิดเหตุประหลาด
อยู่ๆลมพายุหมุนงวงช้างก็พัดมาโหมกระหน่ำยังสถานที่แห่งนั้น ส่งให้ร่างของฮ่องเต้หยางซีห่าวและฮองเฮาทั้งสองพระองค์ได้ลอยขึ้นเหนือฟ้า และตกลงสู่ใต้น้ำท้องมังกร ก่อนจะถูกพาให้ขึ้นมาบนผืนดินด้วยเทพสายน้ำ
จวบจนอยู่ๆ พระองค์ทั้งสองก็กลับคืนมามีชีวิตขึ้นอีกหน และธนูที่ปักอกของพระองค์ทั้งคู่ก็หักและคลายออก
นั่นทำให้แม่ทัพใหญ่ที่เพิ่งวิ่งไปหลบพายุเมื่อคราก่อนหน้า และได้กลับมาเมื่อทุกอย่างสงบลงแล้ว ก็ได้เข้ามาเห็นว่า ทั้งสองพระองค์ในตอนนี้กำลังนอนหายใจรวยริน จนท่านแม่ทัพใหญ่ต้องตัดสินใจรีบนำพาพระองค์ทั้งคู่กลับไปยังวังหลวง และให้ท่านหมอหลวงได้ทำการรักษาอย่างเร่งรีบ หรือแม้นแต่ข้าศึกก็ถอยร่นกลับไปเขตแดนตน โดยที่แม่ทัพใหญ่ก็งงงวยเช่นกันว่าเกิดสิ่งใดขึ้น
ทว่า ฝ่าบาทที่ฟื้นขึ้นมาหลังจากหมอหลวงทำการรักษาครั้งนั้นไม่นาน พระองค์กลับกรีดร้องแล้วต่อต้านกายของพระองค์เอง คล้ายคนไร้สติเสียอย่างนั้น
"ไม่จริง ไม่จริง! นี่มิใช่กายของข้า! นี่เป็นกายของ
ฝ่าบาท พระสวามีข้า
ฮือๆ
ไม่ !ไม่จริง ไม่จริง!"