ผู้อาวุโส มัจฉาน้อยหิวข้าวแล้ว (เล่มเดียวจบ)

ช่างอี้หานไม่คิดว่าไข่สีแดงปริศนาจะฟักออกมาเป็นมัจฉาน้อยตัวหนึ่ง และยังสามารถแปลงกายเป็นสาวงามได้อีกด้วย แต่ว่า....แค่กๆ อาหารที่มัจฉาน้อยชื่นชอบกินนั้นออกจะพิเศษไปสักหน่อย

--ตัวอย่าง---
"เด็กดี หิวข้าวหรือยัง..." ช่างอี้หานถามเสียงแหบพร่าพลางวางมือผ่าวร้อนไว้ตรงเอวคอดกิ่วบีบเคล้นแผ่วเบายั่วยวนจนอิงเถารู้สึกหวามไหวประหลาด

หญิงสาวบิดเอวตนเองหลบหนี ดวงหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดง รู้สึกแปลกๆ ตรงต้นขาคล้ายมีของบางอย่างที่ทั้งร้อนและทั้งแข็งทิ่มตำ นอกจากนี้ยังรู้สึกว่ามันกำลังสั่นระริกอีกด้วย

มืออีกข้างของช่างอี้หานวางไว้บนหน้าท้องแบนราบของอิงเถาก่อนจะลูบวนเป็นวงกลมเลื่อนขึ้นเลื่อนลงแล้วลูบไล้ผ่านเนินเนื้ออวบอิ่มคล้ายยั่วเย้า ใบหน้าก็โน้มลงต่ำอ้างับเอาติ่งหูเล็กๆ มาอมเล่นเอ่ยเสียงแหบแห้งข้างๆ ว่า "อิงเถาน้อย หิวข้าวหรือไม่"

อิงเถาห่อไหล่รู้สึกว่าวันนี้ผู้อาวุโสต่างไปจากทุกวัน ดวงตาของผู้อาวุโสน่ากลัวเหลือเกิน เหมือนสัตว์ร้ายที่กำลังจะกินอาหารอย่างไรอย่างนั้น นางจึงร้องถามเสียงสั่นเครือว่า "ผู้อาวุโสจะกินอิงเถาหรือเจ้าคะ อิงเถาไม่ใช่อาหารนะ"

"หึๆ" ริมหูได้ยินเสียงหัวเราะกระเส่าพร้อมเสียงแหบพร่าเย้ายวนใจเป็นพิเศษ "ชู่ว...อิงเถาน้อยไม่หิว แต่ตอนนี้ข้าหิวแล้ว" พูดจบก็แลบลิ้นเลียติ่งหูสีชมพูครั้งหนึ่งจนอิงเถาสะดุ้งตัวโยนขนลุกซู่ทั้งร่างกาย เด็กน้อยถอยร่นห่อไหล่มากกว่าเดิม

ผะ...ผู้อาวุโสจะกินนางหรือ

....................................

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายจีนโบราณ (18+) นะคะ
เป็นผลงานของนามปากกาใหม่ของนักเขียนค่ะ
"หูหลี่จิง" จะเน้นแต่งนิยายแนวนี้ ฝากติดตามด้วยนะคะ

เพราะเป็นนิยายจีนโบราณ (18+)
รบกวนให้นักอ่านโหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนจะกดซื้อนะคะ

อ่านจบแล้ว ขอรีวิวจากนักอ่านด้วยนะคะ เป็นนิยายเรื่องแรกของนักเขียนที่ลองแต่งแนวนี้ดู ไม่รู้ว่าจะฟินพอไหม หากมีคำแนะนำหรือคำติชมเพิ่มเติม น้อมรับทุกความคิดเห็นเพื่อนำมาพัฒนาการเขียนให้ดียิ่งขึ้นค่ะ

****ใครใช้ IOS แนะนำให้ซื้อผ่าน Web / Android จะราคาถูกกว่า***