หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐีปี80's เล่ม2.

หยางชิงโม่ หมออัจฉริยะผู้มากความสามารถทั้งด้านการแพทย์แผนปัจจุบันและแผนโบราณ ดันย้อนเวลากลับไปอยู่ในร่างสาวน้อยชาวบ้านที่มีลูกแฝด 3 คน ที่ป่วยยังมาตายซะงั้น!

ช่วงต้นยุค 80 นี้ เปรียบเสมือนยุคทองของการเริ่มต้นสร้างฐานะ หยางชิงโม่ที่เตรียมตัวมาอย่างดีที่จะใช้ชีวิตให้สุขสบายในปี80 นี้ แต่เธอกลับต้องเจอเรื่องเซอร์ไพส์ใหญ่หลวง นั่นคือภารกิจรักษาสามีที่ได้รับบาดเจ็บ

ภารกิจนี้ไม่ใช่แค่การรักษาคนไข้ธรรมดา เพราะหากเธอไม่สามารถรักษาเขาได้ เหตุการณ์ประวัติศาสตร์สำคัญต่างๆ อาจจะเปลี่ยนแปลงไป! ข้อมูลทั้งหุ้น คริปโต และเหตุการณ์สำคัญอื่นๆ ที่เธอตั้งใจจะใช้ประโยชน์ คงไม่มีความหมายอีกต่อไป

หยางชิงโม่จะทำอย่างไร?

///// เนื้อหาความสนุกเข้มข้นบางตอน ///

"พี่ใหญ่ฉีคุณจะยอมรับความเสี่ยงครั้งนี้ได้มั้ยถ้าการผ่าตัดครั้งนี้ล้มเหลว" นี้เป็นคำพูดที่คุณหมอหยางชิงโม่กล่าวกับเขาก่อนที่จะลงมือผ่าตัด

"เพราะว่าฉันจะได้ให้ทำเต็มที่สุดความสามารถที่ฉันมี ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาแล้วค่ะ" เธอเอ่ยจบก็เดินเข้าไปในห้องผ่าตัดทันทีคำถามที่หมอหยางชิงโม่เอ่ยถามเขายังคงก้องอยู่ในหูของฉีฮ้าว

หัวใจของเขาหนักอึ้ง ราวกับแบกโลกทั้งใบไว้บนบ่า แสงไฟสลัวส่องลงบนใบหน้าของเขา เผยให้เห็นรอยกังวล ความทุกข์ และความสิ้นหวัง ดวงตาสีดำขลับฉายแววความเศร้าโศก ไม่เหลือเค้าของเจ้าพ่อแห่งเมืองจู่ไห่อีกต่อไป

เขาจ้องมองไปที่ร่างแบบบางที่นอนนิ่งบนเตียง มีสายระโยงระยางเต็มไปหมด หัวใจของเขาปวดร้าวราวกับถูกมือขนาดยักษ์บีบเค้น ทำไมเรื่องนี้ถึงได้เกิดขึ้นกับเธอนะ หญิงสาวตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ทำไมถึงได้โชคร้ายเช่นนี้ ทำไมไม่เป็นเขาที่แบกรับความเจ็บปวดเหล่านี้ กระบอกตาของเขาร้อนขึ้นอีกครั้ง

เธอ หญิงสาวที่เปรียบเสมือนแสงสว่างในชีวิตของเขา เซี่ยจางหยูน ภรรยาสุดที่รักของเขา นอนนิ่งอยู่ตรงนั้น สัญญาณชีวิตเบาบาง ใบหน้าซีดเผือด ไร้ซึ่งสีเลือด

หลายเดือนก่อน เธอประสบอุบัติเหตุล้มหัวกระแทกจนสมองได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง หมอทุกคนต่างส่ายหน้า บอกเขาให้ทำใจ เตรียมรับมือกับการสูญเสีย

แต่ฉีฮ้าวไม่ยอมแพ้

เขาใช้เงินมหาศาลจ้างหมอที่ดีที่สุดมารักษาภรรยาของเขา เขาเฝ้าดูแลเธออยู่ข้างเตียงทุกวัน พูดคุยกับเธอ เล่านิทานให้เธอฟัง หวังว่าสักวันหนึ่งเธอจะตื่นขึ้นมา

แต่ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะเล่นตลกกับเขา อาการของเซี่ยจางหยูนกลับทรุดลงทุกวัน หมอบอกว่าเธอมีโอกาสรอดชีวิตน้อยมากฉีฮ้าวรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบพังทลายลง เขาจมดิ่งอยู่ในความทุกข์ ทรมานกับความคิดที่ว่าอาจจะสูญเสียคนที่เขารักที่สุดไป

เขาคุกเข่าลงข้างเตียง กุมมือของเธอไว้แน่น น้ำตาไหลรินอาบแก้ม

"หยูนเออร์... ที่รัก... ฟังฉันนะ" เขาเอ่ยเสียงสั่นเครือ

"คุณต้องตื่นขึ้นมานะ เรา... เรายังมีอะไรอีกตั้งหลายอย่างที่ต้องทำด้วยกัน ยังมีลูกๆ ของเราที่รอคุณอยู่ พวกแกคิดถึงคุณ ร้องไห้หาคุณทุกวัน... ที่รักคุณต้องไม่ทิ้งฉันไปนะ.ไม่ได้ คุณไปไม่ได้.. ได้โปรด..."

เขาเฝ้ามองใบหน้าของเธออย่างใจจดใจจ่อ หวังว่าจะมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น

แต่นิ่ง...

ไม่มีวี่แววว่าเธอจะตื่น

หัวใจของฉีฮ้าวแหลกสลาย

เขาไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไรต่อไป เขาสูญสิ้นความหวัง รู้สึกเหมือนโลกทั้งใบมืดมิด ศีรษะที่เคยเงยอย่างหยิ่งผยองมาวันนี้ศีรษะของเขาค้อมต่ำ เขาคุกเข่าลงข้างเตียงจับมือเธอแน่น และร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ เสียงร้องไห้ของเขาสะท้อนให้เห็นความเศร้าเสียใจและสิ้นหวัง

ทันใดนั้นนิ้วชี้ข้างซ้ายของเธอที่เขากุมมืออยู่ก็กระตุกอย่างแรง....