วิศวะสยบรัก

เป็นหลานรหัสของรุ่นพี่สุดฮอตยังไม่น่าปวดหัวเท่ากับพี่รหัสของรูมเมmที่ตามวอแวไม่ห่าง ไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร แต่การที่มาวนเวียนรอบตัวทำให้เธอแสนจะหนักใจเหลือเกิน ความหล่อของเขาทำเอาใจสั่นทุกครั้งเลย
สปอย ::
"นั่นพี่จะทำอะไรน่ะ!!" ฉันร้องถามด้วยความตกใจเมื่อพี่จอมทัพตามขึ้นมาคร่อมทับร่างกายของฉันเอาไว้
"ก็ทำเหมือนไอเหี้ยนั่นทำไง!" เสียงดุตะคอกสวนกลับ นัยน์ตาดุดันวาววับ ซึ่งท่าทางของเขาบอกตามตรงว่าทำฉันใจเต้นไม่เป็นส่ำ "รู้ไหมฉันหงุดหงิดมากแค่ไหน"
ฉันพยายามปัดป้องการรุกรานของพี่จอมทัพ หากทว่าพี่เขาแรงเยอะมาก เพียงมือเดียวก็กดข้อมือฉันทั้งสองข้างได้สำเร็จ
"แล้วปล่อยให้ไอ้เวรนั่นแตะตัวเธอทำไมวะ บอกแล้วไงว่าอย่าให้ใครมายุ่งน่ะ!"
"รินทร์เปล่านะ เขาเมารินทร์ห้ามเขาแล้ว" ฉันพยายามอธิบาย
"ถึงบอกไงว่าอย่ามาที่แบบนี้ ไม่เคยเชื่อฟังกันเลย เวรเถอะ!" เขาสบถลั่น ฉันซึ่งไม่เคยโดนใครตะคอกใส่หน้าซ้ำๆ ก็เกิดเป็นความน้อยใจ ขอบตาร้อนผ่าว เม้มปากกลั้นสะอื้นเอ่ยเรียกเขาออกไป
"ฮึก พี่จอมทัพ"
"ไม่ต้องมาร้อง เตือนไม่เคยฟัง คิดว่าฉันใจดีมากหรือไงวะ"
"ขอโทษ ฮึก แต่อย่าลงโทษรินทร์เลย รินทร์กลัว" ฉันเริ่มกลัวจริงๆ นะ เพราะพี่จอมทัพไม่เคยมองฉันด้วยสายตาดุดันอย่างนี้มาก่อน
"โมโหว่ะแม่ง" เขาสบถซ้ำอีกครั้ง ฉันเลือกที่จะเงียบ เพราะเหมือนพี่จอมทัพกำลังพยายามระงับอารมณ์ด้านมืดเอาไว้ และฉันคิดว่า หากฉันเงียบไว้น่าจะปลอดภัยมากกว่า
หากทว่า ประโยคต่อมาที่เขาตะคอกบอกก็เล่นเอาหัวใจเต้นแรง
"ทีหลังใครชวนไม่ต้องไป! จำใส่หัวไว้ แล้วใครหน้าไหนมายุ่งบอกไปเลยว่ามีผัวแล้ว เข้าใจไหม!"
อะ อะไรนะ เมื่อกี้เขาบอกให้ฉันบอกคนอื่นว่ามี แต่เดี๋ยวสิ ฉันยังไม่
"ได้ไง รินทร์ยังไม่..."
"ยังไม่อะไร หัวโด่อยู่นี่คิดว่าอยากเป็นพ่อหรือไงยัยโง่!!" เขาตะคอกบอกเสียงดัง ซ้ำยังย้ำให้ฟังชัดๆ อีกคำที่สะเทือนหัวใจดวงน้อยมากๆ "ฉันอยากเป็นผัวเธอ จำ!!"