สายใยอคิน

"คิน น้ำท้อง!" สายน้ำบอกอคินด้วยเสียงที่เบามาก เบาจนแทบจะไม่ได้ยิน แต่สำหรับอคินมันกับดังและก้องไปยังหัวใจของอคิน อคินเงียบ เงียบจนสายน้ำหวั่นใจและมองหน้าอคินนิ่ง สายน้ำกลัวว่าอคินจะให้ตนเองเอาลูกออกเหมือนกับพ่อของตน

"คินไม่ต้องรับผิดชอบน้ำก็ได้นะ แต่คินอย่าให้น้ำเอาลูกออกเลยนะ น้ำจะเลี้ยงเด็กคนนี้เอง คินไม่ต้องเป็นห่วง แล้วอนาคตน้ำจะไม่ให้ลูกของน้ำไปวุ่นวายกับคินเลย" สายน้ำเห็นอคินเงียบเลยร่ายยาวสิ่งที่ตัวเองคิดมาตลอดทั้งคืนและระหว่างที่เดินทางมาพบอคิน ถ้าหากคำตอบที่ได้รับกลับเป็นตรงข้ามกับสิ่งที่หวัง

"ไม่.. ไม่ใช่แบบนั้นสายน้ำ" พออคินได้ยินสายน้ำบอกตัวเองว่าจะเลี้ยงเด็กคนนี้เองล่ะจะไม่ให้มาวุ่นวายกับอคิน หัวใจอคินกับรู้สึกเจ็บอย่างประหลาด "เราทำให้เขาเกิดมาได้ เราก็ต้องเลี้ยงเขาได้ คินจะช่วยน้ำเลี้ยงลูกของเราเอง" อคินจับมือสายน้ำแน่นกลัวสายน้ำจะเดินหนีตัวเองไปอย่างไรอย่างนั้น