วิศวะตัวร้ายกับหมอสุดเลิฟ

เขาบอกให้ฉันคิดแต่เสื้อนอนของฉันถูกเขาปลดกระดุมไปเรียบร้อยแล้ว คนอะไรปลดกระดุมเก่งมากนี่เรียนวิศวะหรอนึกว่าเรียนหมอ เขาเหมาะมากยิ่งเป็นหมอผ่าตัดมือเบาขนาดนี้ แล้วก็มาถึงจุดอ่อนไหวสินะ ฉันคิดยังไม่ทันจะออกกลับต้องมารู้สึกขนลุกเพราะปากเขาเนี้ยะ บราตัวน้อยกำลังถูกเขาเกี่ยวตะขอร่วงลงมาจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน รอยแดงของเมื่อวานที่เขาทำในโรงจอดรถยังอยู่แล้วเขาก็ก้มลงไปซ้ำรอยเดิม เขาไม่ทำรอยที่จะมีคนเห็นแต่เลือกที่จะทำในร่มผ้าแทน นับว่ายังคงมีความเมตตาฉันอยู่บ้าง

AG : ขอเอานะ

Lv : มะ ไม่ได้ ๆ

AG : ได้ !!

Lv : แต่ว่า

AG : เอาเสร็จแล้วค่อยมาคุยเรื่องอื่น

Lv : มันยังเช้าอยู่เลยนะ

AG :เช้า-สาย-บ่าย-เย็นพี่จะเอาพี่ต้องได้เอาจำไว้เลิฟ