คณิกาเล่นไฟ

ดอกเหมย : ทุกคนล้วนมีอาชีพที่ใฝ่ฝัน ใคร ๆ ก็อยากเชิดหน้าชูตาในอาชีพที่สูงศักดิ์ แต่ไอ้คนอย่างผมมันก็คงหมดสิทธิ์ตั้งแต่ถูกดึงหัวออกมาจากช่องคลอดโสเภณีแล้วแหละ และไม่ว่าผมจะพยายามถีบตัวเองให้สูงส่งขึ้นแค่ไหน คุณค่าของผมมันก็จะถูกตีราคาจากเรือนร่างของผมอยู่ดี

คชา : เบื้องหลังครอบครัวที่ใคร ๆ ต่างอิจฉา ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังมันสุดแสนจะเน่าเฟะ ความอบอุ่นจอมปลอมที่ออกสื่อ นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกกระอักกระอ่วนเหมือนจะอ้วกออกมาทุกครั้งที่นึกถึง แต่จะให้ผมกล่าวโทษใครได้ล่ะ? ในเมื่อการแข่งขันภายในครอบครัวที่เกิดขึ้นมาตลอด มันเริ่มจากการที่ตัวของผมเองเป็นได้แค่ลูกเมียน้อย...


"เป็นคนประเภทไหน ถึงได้พลีกายให้ผู้ชายที่มีลูกมีเมียอยู่แล้ว
ไม่นึกสมเพชตัวเองบ้างหรือไง"

"ก็คงประเภทเดียวกับแม่พี่นั่นแหละมั้ง
ถ้าถามว่านึกสมเพชตัวเองบ้างไหม...
แล้วพี่ล่ะครับ รู้สึกสมเพชแม่ตัวเองหรือเปล่า"

"มึงนี่มัน!! สกปรก"

"พี่ก็สกปรกไม่ได้ต่างไปจากผมหรอก
เพียงแค่ผมสกปรกที่ร่างกาย ส่วนพี่น่ะ สกปรกที่จิตใจ!"