เพียงฤดูฝนปลิดปลิว

เราต่างฝ่ายต่างเสมือนกำลังยืนอยู่ในดินแดนอันแสนแห้งแล้งที่อบอวลด้วยอากาศร้อนอบอ้าว แต่แล้วก็มีใครอีกคนเป็นดั่งสายฝนแรกปลิดปลิวเข้ามาช่วยชโลมจิตใจให้เผลอหลงระเริงกับความชุ่มชื่นนั้น จนหลงลืมไปว่า...

ใน "ฤดูฝน" ย่อมมี "พายุ" เสมอ 

"คลื่น" ชายหนุ่มที่มีความฝันในการชิงทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ จึงเพียรพยามทำทุกอย่างจนสามารถไขว่คว้ามันมาได้สำเร็จ ทว่าเพราะเธอ แฟนสาวรุ่นน้องกลายเป็นพันธะคล้องใจทำให้เขาไม่อยากต้องไกลจากเธอ จนยินยอมสละสิทธิ ทิ้งอนาคต ทิ้งความฝันของตัวเองลง...

แต่จู่ ๆ ทั้งลม ทั้งพายุลูกใหญ่ก็พัดเข้ามาโดยไม่รู้ตัว ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้ามีเพียงสายฝนเล็ก ๆ โปรยปรายชโลมหล่อเลี้ยงใจเขาจากความแห้งแล้งห่อเหี่ยวให้มีชีวิตชีวา

ดั่งสายฟ้าฟาด ผ่าเปรี้ยงลงกลางอก ถูกปล่อยทิ้งขว้างไว้ในพื้นที่กว้างท่ามกลางมรสุมหนัก...

เพราะพิษรัก ทำให้เขาถึงขั้นตรอมตรม หมดอาลัยตายยากในการมีชีวิตอยู่ต่อไป สองมือจับเชือกบ่วงที่แขวนอยู่กลางห้องไว้แน่น ก่อนจะตัดสินใจถีบเก้าอี้จนตัวลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ แต่แล้ว...ความตายคงง่ายเกินไป การอยู่แต่เหมือนตายทั้งเป็นนี่สิ นรกที่แท้จริง... 

หลังจากรอดชีวิต เขาเสียศูนย์อย่างหนักต้องเข้ารับการรักษาอาการทางจิต ภาวะซึมเศร้ากับจิตแพทย์อยู่นานหลายปี กว่าจะสามารถกลับมาใช้ชีวิตคล้ายคนปกติทั่วไปได้ 

...

"พราว" สาวน้อยที่เพิ่งมีความรักครั้งแรกในวัยสิบหกปี แต่กลับพลาดตั้งท้อง หนึ่งชีวิตน้อย ๆ ที่กำลังจะออกมาลืมตาดูโลกทั้ง ๆ ที่เธอยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำ 

เพราะไม่อยากให้ตัวเธอและลูกกลายไปเป็นตัวถ่วงฉุดรั้งความฝัน จึงตัดสินใจเป็นฝ่ายถอยออกมาเพื่อเขาจะได้มีชีวิต มีอนาคตที่ดีกว่านี้ 

พราว ต้องเผชิญกับสายตาดูถูกเหยียดหยาม ถ้อยคำซุบซิบนินทาประณามว่าเธอเป็นเด็กใจแตกจนตั้งท้องไม่มีพ่อ แต่เธอก็ทนก้มหน้าก้มตาเลี้ยงลูกที่เกิดจากความรักของเธอและคลื่นอย่างดีที่สุดเท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้... 

ห้าปีไม่ง่ายเลย กว่าเธอจะผ่านมันมาได้ก็แสนสาหัส ร้องไห้ ถอดถอนใจ ท้อแท้ อยากหายไปจากโลกอันโหดร้ายใบนี้หลายต่อหลายครั้งแต่ลูกก็เป็นความหวังเดียวที่ทำให้เธอต้องพยายามดิ้นรนและมีชีวิตอยู่ต่อ... 

แต่ไม่รู้ทำไมฝนห่าใหญ่ที่มันกระหน่ำเทลงมาและอยู่กับเธอตลอดระยะเวลาห้าปีถึงไม่หยุดหรือซาลงบ้าง 

ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งต้องเจอมรสุมมากมาย ฤดูฝนอันแสนโหดร้ายพัดพาทั้งพายุ ทั้งแรงลมขนาดใหญ่จนเธอยืนแทบไม่ไหว เมื่อไหร่...เมื่อไหร่กันหนอ ที่แดดสว่างจ้าแห่งเช้าวันใหม่ในยามเริ่มแรกฤดูร้อนจะสาดส่องมาถึงชีวิตอันแสนห่อเหี่ยวที่ต้องแบกรับกับมรสุมจนเปียกปอนไปหมดทั้งตัวเสียที





ลมมรสุมเปลี่ยนทิศ เหวี่ยงคนสองคนที่เคยหลุดวงโคจรจากกันด้วยพายุฤดูฝนให้กลับมาเจอกันอีกครั้ง... 

เรื่องราวของทั้งคู่จะเป็นอย่างไรต่อไป...โปรดติดตาม