ข้ามภพมาสยบรักสามีร้าย

เป็นนักเขียนอยู่ดีๆ ตื่นมาอีกทีดันกลายเป็นนางร้ายที่ต้องตายตอนกลางเรื่องเสียได้ วายป่วงจริงๆเลยชีวิตฉัน!
------------------------------
ครั้งแรกกงหยวนฉีลังเลเพราะไม่รู้ว่าห้องใดคือห้องใดคือห้องนอนของซ่งไฉ่หนิงแต่ไม่นานจงอี้ผิงก็วิ่งมาเปิดประตูให้ก่อนที่นางจะตรงไปจุดเทียนไขกลางห้องจากนั้นจึงค่อยเลยไปเปิดม่านมุ้งให้แล้วจึงรีบเปิดทางออกจากห้องปิดประตูราวกับกลัวว่าหากนางชักช้าฉู่อ๋องจะจากไป

"ใคร?"

ซ่งไฉ่หนิงรู้สึกว่าโลกหมุนคว้างไปหมดแต่ก็ยังลุกขึ้นมานั่งโงนเงนอยู่กลางเตียงได้อยู่ หญิงสาวพยายามจับจ้องคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าว่าเขาคือใครเพราะเท่าที่จำได้ตนเองไม่มีพี่ชายหรือน้องชายที่สนิทจนเข้ามายืนใกล้ชิดได้เช่นนี้ยิ่งแฟนหรือเพื่อนชายคนสนิทคนบ้างานจนแทบเรียกได้ว่าทำชนิดไม่ลืมหูลืมตายิ่งไม่เคยมีมาหลายปีแล้วดังนั้นคนตัวโตตรงหน้าย่อมไม่ใช่คนที่ตนเองคุ้นเคย

"ข้าหยวนฉี เมาจนแม้แต่สามีก็จำไม่ได้เชียวหรือ"

กงหยวนฉียืนกอดอกมองสตรีตรงหน้าด้วยความเหลือเชื่อเนื่องจากจะหายจากอาการแพ้สุราอย่างรุนแรงแล้วนางยังคอแข็งมากก็สุราสามไห่ใหญ่นางดื่มแทบคนเดียวจนหมดจึงค่อยเมามายจนสิ้นสภาพเช่นนี้หรือว่ากันตามจริงหากเขาไม่เล่นกลกับสุราไหสุดท้ายคาดว่าอีกฝ่ายคงยังต่อได้อีกเป็นแน่แต่พอเขาอุ้มนางมาวางลงบนเตียงอีกฝ่ายกลับกระเด้งกายขึ้นมานั่งขัดสมาธิที่กึ่งกลางเตียงได้หน้าตาเฉยสตรีผู้นี้ยังเป็นคนปกติอยู่หรือไม่?!

"สามี? ฉันไม่มีแฟนจะเอาสามีมาจากที่ไหน พ่อหนุ่มนายมัวนิ่มแล้วละ ถึงเจ๊โสดแต่เจ๊ก็เลือกกินนะพ่อหนุ่ม จิ๊ๆ"

กงหยวนฉีขมวดคิ้วเพราะคำพูดแปลกๆ สำเนียงยิ่งฟังแล้วไม่คุ้นเคยสุดท้ายเขาจึงยื่นหน้าเข้าไปจนใกล้ชิดใบหน้าของซ่งไฉ่หนิงเพราะอยากจะมองให้ลึกไปถึงภายในแววตาของคนเมาว่านางแท้จริงเมามายจนจำอะไรไม่ได้แน่หรือ

"หน้าตาก็นับว่าหล่อเหลาเอาการ หล่อเหมือนเสี่ยวโหวของเจ๊เลย ปากนี่ก็แดงจังน่าจะหวาน พ่อหนุ่มสนใจให้พี่สาวเลี้ยงดูไหม คิกๆ"

ซ่งไฉ่หนิงคิดว่าตนเองคงฝันอยู่นางเลยใจกล้าบ้าบิ่นถึงขนาดยื่นมือสองข้างออกไปจับล็อกใบหน้าของหนุ่มหล่อคล้ายดาราจีนที่ตนเองเป็นแฟนคลับอยู่เอาไว้แน่นก่อนจะจับหันซ้ายหันขวาเพื่อจะดูให้ชัดเจนสักหน่อย

"มีตังค์ใช้ไหมเจ๊รวยนะช่วงนี้ มาเป็นเด็กเลี้ยงของเจ๊เอาไหน พ่อหนุ่มจะคิดค่าตัวเท่าไหร่? สามพันห้าพอไหม? หรือจะเอาเป็นห้าพันเจ๊ไหวนะ"

"พูดจาอันใดของเจ้าเมามายจนเสียสติไปแล้วหรือไร"

"จุ๊ๆ คนหล่ออย่าพูดจาไม่ไพเราะสิเดี๋ยวเจ๊ก็หักค่าตัวเสียหรอก"

"ข้าเป็นสามีของเจ้านะ!"

"หืม? สามีของฉันจริงหรือ อย่าล้อเล่นนะ หล่อขนาดนี้เดี๋ยวฉันเอาจริงเอาจังนะ แล้วถ้าเจ๊เอาจริงเอาจังขึ้นมาพ่อหนุ่มจะเสียใจคิกๆ"

"ซ่งไฉ่หนิง!"

"จุ๊ๆ อย่าดุดันนักเลย น้องชายจะว่าไปหน้าตาของเจ้านี่ก็คล้ายคล้ายลูกชายข้าอยู่นะ เจ้าช่างคล้ายกงหยวนฉีจริงๆ"

"ไม่คล้ายแต่ข้าคือกงหยวนฉีแล้วข้าก็เป็นสามีของเจ้าไม่ใช่บุตรชาย!"

"ลูกชาย! ข้าสร้างเขาขึ้นมากับมือเหตุใดจะจำไม่ได้ ข้าสร้างกงหยวนฉีขึ้นมาข้านี่แหละมารดาของเขา!"

"เหลวไหลไปใหญ่โตแล้ว เอาเถอะข้าจะไม่ถือสาหาความกับคนเมามายเช่นเจ้านอนเสีย"

"ข้าไม่ได้เหลวไหลนะ!"

ซ่งไฉ่หนิงโมโหขึ้นมาที่คนตรงหน้ากล้าถกเถียงกับตนเองนางจึงจับหัวไหล่แกร่งแล้วอีกแรงกระชากจนกงหยวนฉีที่ไม่ทันตั้งตัวเสียหลักล้มโครมลงมาบนเตียงทับร่างของคนเมามายลงไปนอนจุกแน่นจนร้องไม่ออกแม้เพียงครึ่งคำ

"!"

"!"

ก่อนที่ทั้งสองจะต่างจ้องตากันในระยะประชิดจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ซ่งไฉ่หนิงลดสายตาลงไปมองริมฝีปากสีแดงฉ่ำของบุรุษตรงหน้าแล้วรู้สึกปากคอแห้งจนต้องแลบลิ้นออกมาเลียเรียวปากของตนเองคืนความชุ่มฉ่ำ แต่นางคงไม่รู้ว่ากิริยาดังกล่าวนั้นยั่วยวนใจของบุรุษโดยมิได้ตั้งใจ

"อื้อ!"

ก่อนที่จะทันคิดอะไรกงหยวนฉีก็ก้มลงไปแบบริมฝีปากของซ่งไฉ่หนิงเสียแล้วเขาดูดดึงปลายลิ้นของนางจนคนเมารู้สึกเจ็บนางครวญครางพยายามประท้วงแต่ไม่นานนางก็คล้อยตามจุมพิตล่อลวงดังกล่าวไปคนเมาถูกล่อลวงง่ายนั้นไม่แปลกแต่คนที่ปากบอกไม่ชอบแต่หลังจากค่ำคืนนั้นเขาก็เอาแต่คิดถึงเนื้อตัวนุ่มๆ แสนจะหอมหวานนี้ไม่หยุดหลับก็ฝันถึงตื่นก็ใจลอยไปหาจนเขานึกละอายแก่ใจตนเองนักที่กลายเป็นบุรุษจิตใจโลเลปากก็บอกว่ารักสตรีอีกนางแต่ใจกลับคิดถึงแต่สตรีอีกนาง

เขามันคนสารเลว!

แต่คนสารเลวต่ำทรามก็เหมาะสมกันดีแล้วมิใช่หรือกับสตรีไร้ยางอายเช่นซ่งไฉ่หนิงผู้นี้ เมื่อเขาแต่งงานกับนางอย่างถูกต้องและคิดจะมีนางเป็นสตรีอยู่เคียงข้างเพียงหนึ่งเดียวสัญญาบัดซบฉบับนี้เขาจะเผามันทิ้งเสีย!

ถึงจะกังวลถึงจะสงสัยว่านางอาจไม่ใช่ซ่งไฉ่หนิงตัวจริงแต่ค่ำคืนนี้เขาก็จะพิสูจน์ด้วยตา ด้วยปาก ด้วยมือ และด้วยร่างกายของตนเองว่าสตรีผู้นี้คือภรรยาของเขาในราตรีนั้นซึ่งเป็นต้นสายปลายเหตุให้เขาและนางได้แต่งงานกันหรือไม่เขามั่นใจว่าตนเองจดจำทุกสิ่งทุกอย่างบนร่างกายของซ่งไฉ่หนิงได้ดีต่อให้เขาหลับตาก็ยังจำกลิ่น จำรสชาติ และผิวสัมผัสได้ไม่มีวันลืม

"อื้อ! ปล่อยนะ!"

ถึงจะเมามายเพียงใดแต่พอถูกคลุกวงในขนาดหนักซ่งไฉ่หนิงก็คล้ายจะเริ่มได้สติขึ้นมาบ้างแล้ว นางสะบัดหน้าหนีจุมพิตเร่าร้อนและเรียกร้องของบุรุษด้านบนเต็มแรง แต่ก็ทำได้แค่เพียงถอยห่างจากเขาไปได้ไม่ถึงคืบเท่านั้น

"ปล่อยข้านะ!"

"ข้าปล่อยแน่ แต่ปล่อยในกายของเจ้าน่ะนะ"

"กรี๊ด!ไอ้ไอ้คนลามก"

ซ่งไฉ่หนิงแทบจะหายเมาเป็นปลิดทิ้งเมื่อเจอคำพูดลามกจากคนที่ดูท่าทางเรียบร้อยเป็นคุณชายผู้สูงศักดิ์ทุกกระเบียดนิ้วตรงหน้า

"ลามกอันใด นี่คือเรื่องปกติที่สามีภรรยาพูดคุยกันบนเตียง"
-__-
------------------------
* ปล. อัปโหลดไฟล์พิสูจน์อักษรแล้วนะคะ 1พค.2567 แต่คงต้องรอทีมงานอัพโหลดราว3ถึง7วันค่ะ