พ่ายฤทธิ์พิศวาส

เอเวอรี่ เพียร์ซ ต้องระหกระเหินข้ามน้ำข้ามขอบฟ้ามาหาที่พักพิงแห่งใหม่ก่อนที่จะถูกป้าแท้ๆ ของเธอขายให้กับเศรษฐีและเป็นทั้งนักพนันหนุ่มฐานะดี เธอไม่สามารถเชื่อใจใครได้สักคนนอกเสียจากเพื่อนรักของเธอที่อยู่ในประเทศไทยที่เธอกำลังตามหาอยู่ตอนนี้ แต่โชคชะตากลับเล่นตลกให้เธอไปพบกับ พีระพล สันติธารา หนุ่มหล่อชาวไทยหน้าตาคมสันเจ้าของไร่สันติธาราที่ใครๆ ต่างรู้จักเขาในชื่อ ‘พ่อเลี้ยงพีระพล’

นอกจากอันตรายจากคนที่เธอหนีจากบ้านเกิดมาแล้วยังจะต้องมาเจออันตรายจากพ่อเลี้ยงหนุ่มคนนี้อีก...เขาเป็นตัวอันตรายกับร่างกายและหัวใจของเธออย่างมาก

“พล...” เธอกระซิบข้างใบหูหนาอย่างอ่อนแรง
“รู้สึกดีหรือเปล่า”
“คุณทำอะไรกับตัวฉัน” เอเวอรี่ถามขณะที่เขากำลังอุ้มตัวเธอขึ้นแนบอกก่อนจะเดินไปยังโซฟาแล้ววางตัวเธอลงอย่างทะนุถนอมพลางนั่งลงข้างๆ เธอ
“เมื่อกี้แค่ลองเครื่อง...” พ่อเลี้ยงหนุ่มพยายามสะกดกลั้นความเจ็บปวดรวดร้านกลางแก่นกายที่มันกำลังขยายใหญ่ขึ้นจนน่าอึดอัด
“หมายความว่ายังไงคะ”
“หมายความว่าคืนนี้เธอจะเจอของจริงยังไงล่ะ...เตรียมตัวไว้ให้ดี” เขายิ้มมุมปาก
“ของจริงอะไรคะ” ด้วยเพราะยังมึนกับอารมณ์และสัมผัสแปลกใหม่ที่เพิ่งได้เรียนรู้เมื่อครู่ทำให้สมองของเอเวอรี่ประมวลผลตามคำพูดของอีกฝ่ายไม่ทัน
“ก็ของจริงแบบนี้ไง” มือหนาดึงมือของเธอให้ไปสัมผัส ‘ของจริง’ ที่เขาว่าและกอบกุมค้างไว้อย่างนั้นจนหญิงสาวเบิกตากว้างไม่แพ้กับปากที่อ้างค้าด้วยตกใจ
...มันใหญ่มาก แข็งอย่างกับแท่งเหล็ก...
“คุณล้อเล่นใช่ไหมคะ”
“ถ้าเธอคิดว่าสิ่งที่ฉันทำกับเธอเมื่อกี้เป็นเรื่องล้อเล่นนี่ก็คงเป็นเรื่องล้อเล่นนั่นแหละมั้ง” เขาแกล้งเล่นคำให้อีกฝ่ายงงเล่น
‘แค่นิ้วของเขาเธอยังแทบจะตายแล้ว...ของจริงมันใหญ่กว่านิ้วตั้งหลายเท่า แล้วมันจะยัดเข้าไปในตัวเธอได้อย่างนั้นเหรอ’ เอเวอรี่หลับตาปี๋
“หรือว่าตอนนี้เลย...ตอนที่เครื่องของฉันกำลังกำลังร้อนนี่แหละ” พีระพลขยับเข้าไปคร่อมตัวเธอไว้ไม่ให้เอเวอรี่ขยับไปไหนได้
“มะ...ไม่นะ ฉันยังไม่พร้อม”
“ใครบอกว่าเธอไม่พร้อม” ชายหนุ่มก้มลงไปกระซิบข้างหูบางจนเธอขนลุกชันไปทั้งตัว “เธอพร้อมยิ่งกว่าพร้อมเสียอีก...ฉันพิสูจน์มาแล้ว”
“อื้อออ ถอยไปนะ!”