ของขวัญรักไร้ทะเบียน

คำโปรย...

เธอยอมเอาตัวเข้าแลกเป็นเวลาหกเดือนเพราะหนี้สินของพี่ชาย ขายศักดิ์ศรีขายหัวใจเพื่อชดใช้ในสิ่งที่ไม่ได้ก่อ

ทุกอย่างควรจะจบลงเมื่อถึงเวลา แต่สุดท้ายการจะเดินออกมาครั้งนี้ เธอกลับไม่ได้มาแค่เพียงคนเดียว
ลูกคือของขวัญ ถึงจะเป็นแค่สายเลือดนอกทะเบียนก็ตาม ฟ้าลดาไม่ได้ต้องการเรียกร้องอะไร เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าเขาแค่ใช้ตัวเธอล้างหนี้ ไม่ใช่ผู้หญิงที่คู่ควร

/*/*/

"เสื้อผ้าลูกผมอยากให้คุณเปลี่ยนไปซักมือ เช็คดูให้ละเอียดว่ามีมดหรือมีเศษฝุ่นอะไรหรือเปล่า"

"ค่ะ"

น้ำเสียงและสีหน้าของหญิงสาวราบเรียบเย็นชา เธอเป็นแค่แม่ของลูกและในสายตาของเขาก็เป็นแค่คนรับใช้ เขาสั่งอะไรเธอก็ต้องทำ ที่ฟ้าลดาต้องอดทนขนาดนี้ เพราะเธอไม่อยากจากลูกไปไหน ถึงแม้ว่าเธอจะรู้สึกอึดอัดกับสถานะของตัวเองในเวลานี้ แต่เธอก็รักลูกเกินกว่าที่จะตัดใจทิ้งเด็กน้อยไว้ที่นี่ได้

"แล้วเรื่องอาหารของลูก ผมอยากให้ลูกกินอาหารให้ตรงเวลา คุณช่วยจัดการเรื่องเวลาใหม่ด้วยนะ"

"ค่ะ"

เธอยังคงตอบสั้นๆไม่ได้พูดอะไรนอกเหนือจากนี้ หญิงสาวก้มหน้าก้มตาพับผ้าใส่ตู้ ฟังชายหนุ่มที่กำลังพูดคุยกับลูกสาวด้วยโทนเสียงที่อ่อนโยน ต่างจากตอนที่คุยกับเธอ

หญิงสาวน้อยใจจนน้ำตาร่วง อยู่ใกล้กันแค่นี้แต่เธอกลับไม่มีสิทธิ์ไขว่คว้า ได้แต่แอบมองเขาแต่ไม่กล้าที่จะเข้าไปใกล้ด้วยซ้ำ

ฟ้าลดารู้สึกว่าที่ที่ยืนอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ที่ของเธอ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ผิดไปหมด เมื่อไหร่ที่พลาดเขาก็จะหาเรื่องมาตำหนิ แต่เมื่อไหร่ที่เธอทำดีเขาก็จะไม่แยแส

ฟ้าลดาไม่ได้คาดหวังว่าชายหนุ่มต้องมารักเธอ แต่อยากให้เขาให้เกียรติเธอในฐานะแม่ของลูกบ้าง