ผมเป็นแค่ต้นไม้ที่รู้เรื่องชาวบ้านมากไปหน่อย เล่ม1

ดัชเชส เกิดแก่เจ็บตายมาแล้วร้อยรอบ ความทรงจำที่มีปะปนกันอยู่ในหัว เขาหนีความวุ่นวายมาเปิดร้านน้ำหวานอยู่ในซอกหลืบมองเมืองใหญ่ ใช้ชีวิตเรียบง่ายไปวันๆ ไม่คิดว่าความเรียบง่ายนั้นจะจากไปไวนัก
เนื่องจากวันนึง เขาเผลอตัวพูดชื่อเต็มๆของพ่อมดหอคอยที่ไม่ได้ระบุในหนังสือขึ้นมา
"ฮาวล์ ฮาเรส ราอูลดิส"
พ่อมดพลันปรากฏตัวขึ้น รูปร่างตรงกับที่ระบุไว้ในหนังสือ ทั้งตัวสูงสวมผ้าคลุมปักลายเงิน ผมยาวสีดำละบั้นเอว ในดวงตาสีแดงสุกสกาวดั่งเพชรต้องแสงไฟ และตามตัวเต็มไปด้วยเครื่องประดับ
ท่านพ่อมดค้างคาใจ เขาไม่คิดว่าคนธรรมดาจะรู้ชือพ่อมดหอคอย
"เจ้าเป็นใคร เหตุใดรู้ชื่อจริงของข้า"
ดัชเชสตอบในใจ ข้าเป็นต้นไม้อายุแสนปี ยังไงเล่า
หลังจากที่บังเอิญพูดชื่อพ่อมดออกมา ดัชเชสก็ได้แต่ก่นด่าตัวเองว่าโง่เง่านัก เพราะตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน พ่อมดมันก็โผล่มาสร้างความวุ่นวายทุกวัน!