ท่านพี่โปรดใจดีกับชายาร้ายอย่างข้า

จาง เทียนจิน สายเลือดของตระกูลรองแห่งราชวงศ์จินเหอ 

ในวัยเยาว์เขาต้องทนเห็นภาพของบิดาที่ถูกปล้นชิงบัลลังก์ไปต่อหน้าต่อตา ความแค้นที่สุมอยู่ในอกทำให้เด็กน้อยนั้นเติบใหญ่มาพร้อมกับความแค้นที่จะช่วงชิงบังลังก์ที่ควรจะเป็นของตนคืนมา แม้นจะต้องแต่งงานกับลูกสาวของฮ่องเต้ทรราศที่ยึดครองแผ่นดินด้วยความเจ้าเล่ห์ก็ตาม 

"เจ้าอย่าหวังว่าจะได้มีความสุขเลยฟางหรง ข้าจะทำให้เจ้าเข้าใกล้คำว่าตายทั้งเป็น..."



เซ่อ ฟางหรง องค์หญิงน้อยของฮ่องเต้ซีหยาง นางเป็นลูกสาวคนเดียวที่ผู้เป็นพ่อนั้นพร้อมที่จะควานหาทุกอย่างที่นางต้องการมาประเคนให้ถึงตรงหน้า แต่มีอย่างเดียวที่ฮ่องเต้ซีหยางไม่อาจจะมอบให้นางได้ นั่นคือความรักของเทียนจิน สามีที่เกลียดชังนางหนักหนา

"ท่านพี่โปรดใจดีกับชายาร้ายอย่างข้า" 



พิธีแต่งงานที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรัก



"ฟางหรง เจ้ามิต้องยิ้มระระรื่นเมื่อต้องเสียพรหมจรรย์ให้กับข้า เป็นสตรีผู้สูงศักดิ์ ใยฝักใฝ่ในเรื่องกามอารมณ์ พ่อเจ้ามิได้สอนหรือว่าให้ควรทำตัวเหนียมอายเสียบ้าง"

"ท่านพ่อข้าสอนว่า ควรรีบเสียเนื้อเสียตัวให้กับสามี ก่อนที่คนอื่นจะได้มาเชยชมพรหมจรรย์ของข้า"



เทียนจินเกลียดชายาร้ายคนนี้นัก



คำรักที่ไม่อาจเอื้อนเอ่ย



"ท่านพี่เทียนกินแก้มข้า... อร่อยหรือไม่เพคะ"

"อร่อย ข้าชอบมาก"

"อยากกินปากข้าไหม ปากข้าอร่อยนะ หวานเหมือนขนมพระจันทร์"

เทียนจินเห็นด้วยว่าปากของนางนั้นหวานเหมือนขนมพระจันทร์ แต่ริมฝีปากของนางนั้นหวานล้ำราวกับชุบด้วยน้ำผึ้งอีกชั้นก็ไม่ปาน เทียนจินเชื่อคนเมาสุดหัวใจ

"ท่านพี่... ท่านพี่รักข้าบ้างไหม" น้ำเสียงเมามายเอ่ยถามขึ้นด้วยความอยากรู้ นางส่งมือนิ่มไปจับที่ใบหน้าของเทียนจินเพื่อจ้องมองเข้าไปในสายตาลึกลับที่ยากจะคาดเดาความรู้สึก

รัก ข้ารักเจ้า องค์หญิงน้อย



การแก้แค้นในสมรภูมิรัก



"ฮึก... ท่านพี่ฆ่าท่านพ่อจริงเหรอเพคะ ฮึก" 

"เจ้าจะสนใจทำไมว่าข้าได้ฆ่าพ่อเจ้าหรือไม่ ในเมื่อความจริงที่เจ้ารู้ดีอยู่แก่ใจ พ่อของเจ้าฆ่าเจ้าของแผ่นดินที่แท้จริงของจินเหอ และบุรุษผู้นั้นคือพ่อของข้า" 

"ท่านพี่..."

"ข้ากลับมาทวงของของข้าคืน" 



แท้จริงแล้ว คำหวานที่เคยเอื้อนเอ่ย มันเป็นเพียงคำลวงในแผนการแก้แค้นเท่านั้น...