ก็นึกว่าเธอจะเป็นแค่คู่นอน

สุนิสาไม่ซาบซึ้งกับคำว่ารักที่เขาพูดออกมาในตอนนี้ ถึงแม้เธอจะรอคำนี้มานานมากกว่าเขาจะยอมพูดออกมาได้ก็จริง แต่พอได้ยินในสถานการณ์แบบนี้มันกลับไม่มีค่าอะไรเลยสำหรับเธอ
"ไม่ ไม่ ไม่ ก็ผมไม่รู้นี่ ผมผิดเอง คุณให้โอกาสผมแก้ตัวนะ"
"โอกาสอะไร โอกาสที่คุณจะทำร้ายจิตใจฉันได้อีกนะเหรอ มันจบแล้ว ปล่อย !"
ลูคัสกอดเธอแน่น นี่เขาผิดทำพลาดตลอดเลย ทำอะไรมันก็ไม่ถูกสักที เกิดมาก็เพิ่งจะเคยรักใคร เธอจะให้โอกาสเขาไม่ได้เหรอ
"ได้โปรด ผมขอโอกาสอีกครั้ง อยู่กับผมนะ"น้ำตาเขาไหลซึมตกลงมาที่ไหล่ของเธอทำเอาสุนิสารู้สึกหวั่นไหวไปเลย ให้พูดจริง ๆ เธอก็รักเขา ไม่อยากจากไปเลยสักนิด แล้วนี่เขาถึงกับร้องไห้ อยากหันกลับไปซับน้ำตาให้ ไม่อยากให้เขาต้องเสียใจ