นายท่านคนนั้นคือแฟนเก่า

ปายถูกพ่อแม่บังคับให้เลิกกับคนรักและไปแต่งงานกับนักธุรกิจอายุคราวพ่อคนหนึ่ง ปายไม่คิดว่าสองปีให้หลัง ตาแก่คนนั้นจะขายปายให้กับใครอีกคน
คนที่ปายเคยบอกเลิกไปเมื่อสองปีก่อน

ปาย ประวีร์ รุ่งรัตนเลิศ เด็กหนุ่มอายุยี่สิบห้าปี สองปีที่แล้วจำเป็นต้องบอกเลิกคนรักอย่าง ทาวัต จารุกิตติ์พิพัฒน์ อดีตแฟนหนุ่มที่อายุห่างกันสามปี เนื่องด้วยเหตุผลที่ว่าครอบครัวรุ่งรัตนเลิศ จำเป็นต้องได้รับความช่วยเหลือจาก ‘เจ้าสัวดนัย’
ฝ่ายเจ้าสัวชรายื่นข้อเสนอให้ครอบครัวรุ่งรัตนเลิศ ส่งลูกชายคนโตมาแต่งงานกับเขาแลกกับเงินจำนวนที่ครอบครัวรุ่งรัตนเลิศต้องการ แน่นอนว่าสองสามีภรรยาบีบบังคับประวีร์ทุกอย่าง จนกระทั่งคนตัวเล็กยอมเพื่อที่จะให้ใครอีกหลายคนสามารถมีชีวิตที่ปกติสุข
ทว่าสองปีถัดมา ปะวีร์กลับถูกเจ้าสัวชราคนนั้นขอหย่า และส่งเขามายืนอยู่ตรงหน้า ‘เบญจมินทร์ หวัง’ นักธุรกิจผู้ทรงอิทธิพลในแผ่นดินใหญ่ ผู้ชายที่หน้าตาเหมือนอดีตคนรักของประวีร์อย่างกับฝาแฝด
“ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าสัวดนัยจะยอมส่งเมียรักของตัวเองมาเป็นขี้ข้ารับใช้คนอื่นง่ายๆ และกับเงินแค่ไม่กี่ร้อยล้าน มันรู้รึเปล่าว่าเธอจะต้องเจออะไรบ้าง ถ้าต้องมาอยู่ที่นี่รองมือรองเท้าของฉัน”
เสียงของชายหนุ่มรูปร่างสูงสง่าเอ่ยกับประวีร์ด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความเกลียดชังอย่างปิดไม่มิด ใบหน้าของผู้ชายที่ประวีร์เคยหลงรักอย่างสุดหัวใจกำลังมองมาที่ประวีร์ด้วยสายตารังเกียจเดียดฉันท์
“เธอจะไม่พูดอะไรสักหน่อยเหรอ” เสียงผู้ที่กำลังจะเป็นนายเหนือหัวของประวีร์เอ่ยออกมาอีก ข้างกายของเขามีบอดี้การ์ดร่างโตยืนประกบอยู่ถึงสองคน
“ผมไม่คิดว่ายุคนี้สมัยนี้จะยังมีสิ่งที่เรียกว่าการค้ามนุษย์อยู่อีก” ประวีร์เอ่ย
ร่างสูงหัวเราะในลำคอเบาๆ ก่อนที่จะมองมาที่ประวีร์อย่างเย้ยหยัน
“ฉันเองก็เคยไม่ชอบวิถีชีวิตแบบนี้ เคยแม้กระทั่งหนีไปใช้ชีวิตที่ไม่ต้องข้องเกี่ยวกับตระกูลหวัง ฉันก็ไม่คิดหรอกว่าสิ่งที่ฉันหนีมาทั้งชีวิต มันจะสามารถพาคนหน้าเงินอย่างเธอกลับมากองอยู่แทบเท้าฉันได้”
“คุณต้องการอะไรจากผม” ประวีร์เห็นแล้วว่าอดีตคนรักไม่ได้มีความเป็นมิตรให้กับเขา หากจะอธิบายอะไรออกไปก็ย่อมถูกมองว่าพยายามแก้ตัว ลองอดทนดูสักตั้งเถอะ ในเมื่ออยู่กับเจ้าสัวดนัยมาได้ถึงสองปีทำไมกับคนคนนี้จะอยู่ด้วยไม่ได้ล่ะ
“คฤหาสน์ของฉันกำลังขาดแม่บ้าน โดยเฉพาะแม่บ้านประจำตัวของฉัน ฉันอยากได้คนที่รู้ใจของฉันที่สุด และเธอก็น่าจะเหมาะที่สุดแล้ว”