อยู่ดีๆ ก็มีเจ้าหนี้เป็นพ่อของลูก

***โปรยปราย

วันนี้เป็นวันจันทร์รามฉัตรถือโอกาสตอนที่ลูกชายไปโรงเรียน เขาแกล้งทำเป็นออกไปทำงานแต่เช้าแล้วกลับเข้ามาที่คอนโดฯในเวลาใกล้เที่ยงเพื่อที่จะได้อ้อนให้ขวัญเอยทำอาหารมื้อกลางวันให้เขากิน และหวังจะได้มีโอกาสอยู่กับเธอตามลำพังสองต่อสองบ้าง

"ปกติพี่กินข้าวกลางวันที่ไหน"

"ไม่กิน ปกติพี่กินแค่กาแฟแก้วเดียว"

"แล้ววันนี้ทำไมถึงอยากกินข้าว"

"อยากกินอาหารฝีมือเมียครับ"

"งั้นก็ต้องไปหากินที่อื่น เพราะที่นี่ไม่มีเมียของพี่อยู่"

"ก็เอยไง เมียพี่"

"พี่ราม เราห่างเหินกันไปนานหลายปี เอยไม่ได้คิดกับพี่เหมือนเดิมแล้ว ความรู้สึกรักที่เอยเคยมีให้พี่มันจางจนแทบจะไม่หลงเหลือ เอยว่าเอยไม่รักพี่แล้ว พี่เองก็คงเหมือนกัน ระยะเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันพี่คงมีคนรักใหม่ หรือไม่ก็ไปขึ้นเตียงกับใครต่อใครมามากมาย เอยบอกตามตรงว่าเอยรับไม่ได้ จะว่าเอยเป็นผู้หญิงเรื่องมากยังไงก็ได้ แต่เอยรับไม่ได้จริงๆที่จะต้องมาใช้ของร่วมกับคนอื่น ตอนนี้ชีวิตของเอยมีแค่ลูกกับรีบหาเงินมาใช้หนี้พี่ให้หมด หมดหนี้เมื่อไหร่เอยกับลูกก็จะไปอยู่ในที่ที่เอยเคยอยู่ พี่เข้าใจเอยใช่ไหม"

"พูดจบแล้วใช่ไหม..