เย้าอุรา

"มินทิรา" รู้ความจริงว่า "พุฒ" ชายที่เธอรักมาตลอดเป็นแฟนกับ "พรรณรมณ" พี่สาวของเธอ
จึงร้องไห้โวยวายจนสุดท้ายได้แต่งงานกับเขา วาดฝันเอาไว้ว่าจะมีแต่ความสุข
ทว่าวันแต่งงานเจ้าบ่าวกลับเป็น "พริศ" คนที่เธอแสนจะหวาดกลัวมาโดยตลอด!
.
.
.
"พอเถอะพี่พริศ! เลิกพูดเรื่องความรู้สึกสักทีถ้ามันโกหกตั้งแต่เริ่ม...มันก็ไม่มีความจริงแล้ว" เธอตะโกนเสียงดังเมื่อเขาเริ่มจะโกหกอีกครั้ง หากเธอไม่เห็นจดหมายพวกนั้นก็คงเชื่อชายหนุ่มหมดหัวใจ แต่ตอนนี้รู้ความจริงหมดทุกอย่างแล้ว
สิ่งที่เขาพูดมันก็แค่คำลวงหลอก ไม่มีความจริงแม้แต่น้อย...
"หนูต้องการหย่า...เร็วเท่าไหร่ยิ่งดี" ยื่นคำขาดแล้วก็จิกขาตัวเองไม่ให้ร้องไห้ เธอกลัวเหลือเกินว่าจะปล่อยโฮต่อหน้าเขา ผินมองไปทางอื่นโดยไม่ยอมสบตา จึงไม่เห็นว่าดวงตาคมแดงก่ำมากแค่ไหน
เป็นครั้งแรกที่เขาหวงแหนความสัมพันธ์เหลือเกิน แต่ถ้าใจเธอไม่อยู่ด้วยกันจะทำอะไรได้
"อยากหย่ากับพี่ เพราะต้องการกลับไปหาพุฒใช่ไหม"
"ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน เธอเคยมีความสุขหรือเปล่า เคยรักพี่...บ้างหรือเปล่า" ถามอย่างเอาแต่ใจแล้วจับมือของเธอเอาไว้หลวมๆ เหมือนเป็นการวัดใจว่าหญิงสาวจะเลือกจับมือต่อหรือปล่อยเขาไป ซึ่งเธอก็เม้มปากแน่น กลั้นน้ำตาสุดความสามารถ
"ปล่อย ปล่อยหนูไปเถอะนะ..." ปลดมือหนาออกแล้วเดินออกจากห้องพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบ เหลือไว้เพียงชายหนุ่มที่เดินอย่างคนหมดแรงไปนั่งบนโซฟา พึมพำกับตัวเองเสียงเบาแล้วปล่อยน้ำตาให้รินไหลอย่างคนอกหัก
"ไม่เคยเลยสินะ..."
ไม่ว่าจะทำดีกับเธอแค่ไหน ก็ไม่เคยเป็นคนที่อยู่ในใจได้เลย...