หนี้รักบรรณาการเถื่อน

"ร้อน อยากอาบน้ำ"
"หะ... หา...."
"ให้เวลาห้านาทีรีบตามไปที่ห้องฉัน อ้อ.... ฟันน่ะแปลงด้วย ปากเหม็นเหมือนพึ่งไปอมขี้มา"

คนฟังได้แต่หน้าเหวออ้าปากพะงาบๆ คนเพิ่งตื่นนอนนี่หว่าจะให้มีกลิ่นปากหอมหวนชวนดมได้ยังไง

ห้านาทีไม่ขาดไม่เกินกับการวิ่งผ่านน้ำและแต่งตัวแบบลวกๆ ของนีรนาท หญิงสาวพาตัวเองในสภาพสุดแสนน่าอนาถมายืนหอบอยู่หน้าห้องนอนเจ้าของบ้าน

"ช้า" ทันทีที่โผ่หน้าออกมาเสียงเห่า เอ้ย! เสียงตำหนิของเจ้านายก็ลอยมากระแทกหน้า
"ขอโทษค่ะ"
"เร็วเข้าสิ ฉันเหนียวตัวจะแย่แล้ว" ยืดอกเต็มเพื่อให้อีกฝ่ายช่วยถอดเสื้อให้
"หะ.... หา....."
"หาอะไร ? รีบมาถอดเสื้อให้ฉันเร็วๆ สิ จะได้อาบน้ำเสียที"
"คะ.... แค่ช่วยถอดเสื้อให้ก็พอใช่ไหมคะ"

กระดุมทุกเม็ดหลุดออกจากรังดุมอย่างเชื่องช้าเนื่องจากอาการสั่นเทาของเจ้ามือไม่รักดี
บ้าจริง ! ทำไมต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ

หากนีรนาทจะไม่มัวแต่ก้มหน้าหนีอาย และหากไร้ซึ่งหนวดเครารุงรังช่วยปิดบังอำพราง หญิงสาวคงมีโอกาศได้เห็นรอยยิ้มหยันที่กระตุกขึ้นบนมุมปากหยักลึก

หลังจากแกะกระดุมออกจนครบทุกเม็ด นีรนาทจึงค่อยๆ ปลดผ้าคล้องแขนของเขาออก แล้วค่อยถอดเสื้อออกจนพ้นจากร่างกำยำ เมื่อคิดว่าตนหมดหน้าที่หญิงสาวจึงหันหลังกลับเพื่อพาตัวเองออกไปให้พ้นจากสถานการณ์ชวนใจสั่นนี้

"เดี๋ยว!"

นีรนาทกลอกตามองเพดานด้วยความเบื่อหน่ายในความมากเรื่องของเจ้าหนี้หน้า "มีอะไรจะใช้อีกล่ะคะ.... อะ.... กรี๊ดดด"

ไหนว่าแขนเจ็บ ไหนว่าช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แล้วไอ้กางเกงที่เขาสลัดทิ้งไปจากเอวในเวลาชั่วพริบตานี่มันคืออะไร
สะเทือนสายตาที่สุด !!!

"จะแหกปากทำไมวะ หนวกหู"
"คะ.... คุณถอดกางเกงออกทำไมล่ะ"

"เอ้า ! เธอนี่ท่าจะบ้า ถ้าไม่ถอดกางเกงฉันจะอาบน้ำได้ยังไงวะ เลิกโวยวายแล้วมาช่วยอาบน้ำให้ฉันได้แล้ว" สั่งไม่พอยังลากเธอไปด้วย

"หะ.... หา! " พยายามฝืนเท้าจนตัวโก่งไม่ยอมเดินตามเขาไปง่ายๆ จะบ้าเร๊อะ !!

"อ๊าย ! ปล่อยนีนะ อยากอาบก็อาบเองสิเรื่องอะไรต้องมาใช้คนอื่นด้วย" ถ้ายังแข็งแรงถึกทนได้ถึงขนาดนี้ทำไมกะอีแค่อาบน้ำเองถึงทำไม่ได้วะ ?

"จะเอาแบบนี้ใช่ไหม ? ได้....." สิ้นวลีสุดท้ายมือหนาจึงเลิกยึดข้อมือบาง เปลี่ยนตำแหน่งใหม่ไปวางแหมะอยู่บนขอบกางเกงใน

ไม่นะ!!

นิ้วหนาเกี่ยวขอบกางเกงใน ดึงรั้งจนขอบเอวยืดออกแล้วทำท่าจะรั้งลงต่ำ

"อ๊าย! จะทำอะไรน่ะ" ร้องวี๊ดว๊ายแล้วยกสองมือขึ้นปิดตา

"ถอดกางเกงในไง เลือกเอาแล้วกันว่าจะยอมช่วยฉันอาบน้ำดีๆ ตอนนี้ หรือต้องให้ฉันถอดหมดทุกชิ้นก่อนแล้วถึงจะช่วยอาบได้"

"เอาไง จะช่วยหรือไม่ช่วย ถ้าไม่ช่วยดี ๆ ฉันจะถอดแล้วนะ"
ทำไมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะกรั่วมาในคำขู่ของเขา แต่จะลืมตาขึ้นดูดันกลัวจะเจอภาพอุจาดตาเข้า
"1.... 2...." "สะ....."

"อ๊าย ! อาบ..... อาบแล้วๆ"

"แค่นั้นแหละ"

หญิงสาวหลีกเลี่ยงการสัมผัสผิวเนื้อสีเข้มนั้นตรง ๆ โดยการบีบสบู่เหลวลงบนฟองน้ำ แล้วใช้ฟองน้ำถูบนตัวของเขาแทนการใช้ฝ่ามือลูบไล้ ทุกขั้นตอนเต็มไปได้ความรีบเร่งและลนลาน มือไม้สั่นเทาอ่อนปวกเปียกจนทำฟองน้ำหล่นจากมืออยู่หลายรอบ

"เสร็จแล้ว" ร้องขึ้นอย่างดีใจหลังจากใช้ฝักบัวฉีดล้างฟองสบู่จน (คิดว่า) หมด

"เสร็จที่ไหนวะ ล้างฟองก็ไม่หมด ตัวฉันยังลื่นๆ อยู่เลย แถมเตโชน้อยยังไม่ได้ล้าง"

"ตะ.... เตโชน้อย คงไม่ได้หมายถึง..... ปะ... ปิ๊กกะจู้ของคุณหรอกใช่ไหม" ฮือ.... แค่อาบน้ำให้ยังแทบจะกลั้นใจตาย ขอร้องเถอะ อย่าให้ต้องถึงขั้นล้างไอ้วัตถุประหลาดจากต่างดาวนั่นด้วยเลย

"เออ"

นีรนาทรุดนั่งคุกเข่าลงกับพื้นอย่างหมดแรง
"เอ้า! เร็วสิ จะดึงขอบกางเกงในให้หรือจะช่วยถูสบู่เลือกเอาสักอย่าง

เอาวะ! ตายเป็นตาย อย่างน้อยๆ ไม่ต้องใช้มือช่วยถูกช่วยขัด มือที่แสนบริสุทธิ์ผุดผ่องของเธอไม่ต้องแปดเปื้อนราคีคาวก็ดีโขแล้ว

"เร็วๆ สิ ชักช้าอยู่ได้ เดี๋ยวฉันถอดกางเกงในทิ้งเลยนี่" คนถือไพ่เหนือกว่าได้ทีขู่ยกใหญ่

นีรนาทหลับหูหลับตาใช้สองนิ้วคีบขอบกางเกงใน อีกมือควานสะเปะสะปะหาฝักบัวเพื่อนำมาฉีดล้าง

"อา...." เสียงคำรามแปล่งปล่าชอนไชเข้ามากระแทกรูหู พลันขนบนหัวลุกพรึบ ไม่ต้องสงสัยว่าเสียงดังมาจากไหน แต่เขาจะร้องด้วยเสียงประหลาดแบบนี้เพื่อ ?

"อือ...." นั่น ยังจะครางต่อ ฮือ.... ไม่อยากคิด แต่สมองมันกลับฉายภาพแบบแจ่มชัดระดับ HD ทั้งที่ยังหลับตา คะ.... คงไม่ใช่ว่าเขาเกิดอุตรินึกอยากปรนนิบัติน้องชายสุดรักขึ้นมาตอนนี้หรอกนะ

"อูว....." ชัดแล้ว !!

"กรี๊ดดด.... ไอ้โรคจิต"