เหตุใดความรักของข้าถึงมีแต่ความเจ็บปวด

จะว่าไปมันก็แปลกจากคนที่มีความสุขตลอดในแววตามีแต่ความสดใสประกายแห่งความซุกซน รอยยิ้มมักจะปรากฏอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา
แต่นับวันเข้ามันก็ค่อยๆเลือนหายไปเพราะคนๆหนึ่งสุดท้ายก็ไม่เหลือสิ่งหลงเหลือเพียงความว่างเปล่าที่อยู่ภายในดวงตาคู่นั้น
.
.
ขาคนนั้นที่นางรักมากยอมเดินทางจากบ้านไปเพื่อไปพบเขาในที่ห่างไกล และในวันหนึ่งตั้งใจจะสารภาพความในใจให้เขาได้รับรู้แต่เขากลับปฏิเสธและเชื่อคำพูดของสตรีที่เขารักแม้จะพบเจอกันเพียงไม่กี่เดือนแต่กลับไม่เชื่อนางที่รู้จักกันมาหลายปี สุดท้ายนางก็ถูกต่อว่าและถูกทำร้ายดวงใจดวงเล็ก
แต่แล้วในวันที่นางเจ็บปวดที่สุกก็มีเขาอีกคนที่เข้ามาให้กำลังใจ ให้ที่พักพิงแก่นาง คอยปลอบใจนางจนนานวันเข้านางก็เผลอใจหลงรักเขาจนไม่เหลือพื้นที่ว่างอีก
แต่แล้วนางก็ต้องเสียใจอีกครั้งเมื่อได้รับรู้ความจริงว่าเขามีคนที่รักอยู่แล้ว และที่มาทำดีกับนางก็เพียงแค่หวังสิ่งอยู่ในตัวนางเพื่อนำไปรักษาสตรีที่เขารักที่สุดให้หายจากการหลับใหลไม่ยอมตื่น จนสุดท้ายดวงตาคู่นั้นที่เคยสว่างไสวส่องประกายแห่งความสุขก็หลงเหลือเพียงแต่ความว่างเปล่า
.
.
เหตุใดความรักของข้าถึงได้มีแต่ความเจ็บปวด