กุหลาบมอญ 2

ทรงผมที่ปกติมักจะเก็บรวบเป็นมวยต่ำไว้อย่างเรียบร้อย ยามนี้ถูกรวบไว้ด้านหลังอย่างง่าย ๆ บังเอิญมีปอยหนึ่งตกลงมาเคลียระแก้มนวลเนียน จนผู้ที่มองเห็นต้องพยายามหักห้ามใจไม่เอื้อมมือออกไปทัดหูให้อย่างที่ใจคิดเตลิด

อยู่ ๆ สิงหนาทรังษีก็รู้สึกคอแห้งขึ้นมากะทันหัน เขาจึงกระแอมเบา ๆ ก่อนจะเสไปยกน้ำชาที่เริ่มเย็นชืดตรงหน้าขึ้นจิบ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า

"ถ้าคุณชอบเรื่องนี้ ถ้าอย่างนั้นผม"
"ยกให้ดิฉันหรือคะ!?" นวาระเงยหน้าขึ้นถามเขาด้วยความดีใจ

เมื่อสบกับดวงตาที่เหมือนมีดวงดาวทอประกายอยู่ในนั้น สิงหนาทรังษีก็พลันกลืนประโยคที่เขากำลังจะเอ่ยออกมาไว้ทันที

อันที่จริงเขาตั้งใจจะบอกว่า ถ้าเธอชอบเขาจะให้ยืมไปอ่านต่างหาก
แต่เมื่อเห็นแววตาสดใสที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความคาดหวังคู่นั้น ใครเล่าจะหักใจลง
"อืมถ้าคุณชอบ ผมยกให้"
หนังสือเล่มนี้เขายังไม่ทันอ่านจบเลยด้วยซ้ำแต่ในเมื่อหญิงสาวต้องการ ก็ยกให้เธอเป็นของขวัญก็แล้วกัน

"ตายจริง! นี่ก็ดึกมากแล้วดิฉันหายออกมาอาบน้ำตั้งนานแล้ว ป่านนี้คุณอาคงรอแย่ ถ้าอย่างนั้นดิฉันไม่รบกวนเวลาคุณหลวงแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนนะคะราตรีสวัสดิ์ค่ะ!"

พูดจบ เธอก็ลุกขึ้นพร้อมกับหนังสือที่เพิ่งได้มาครอบครอง ค่อย ๆ ย่องด้วยฝีเท้าเบากริบกลับขึ้นบันไดไปยังห้องนอนชั้นบนทันที

สิงหนาทรังษีได้แต่มองตามเงาหลังของหญิงสาวที่บอกลา แล้วหายลับตัวไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่เปิดช่องให้เขาเอ่ยแทรกทักท้วงได้เลยแม้แต่น้อย

ราตรีสวัสดิ์อย่างนั้นหรือ?
แปลว่าอะไรหรือคือการบอกลา กู้ดไนต์ อย่างฝรั่ง

หากเมื่อหันมาเห็นถ้วยน้ำชาอีกใบที่ยังเหลืออยู่เต็มถ้วยบนโต๊ะเขาก็นิ่วหน้า ก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ
นี่เขาเสียหนังสือที่ยังอ่านไม่จบไปเล่มหนึ่ง แต่หล่อนกลับไม่ยอมแม้แต่ดื่มน้ำชาสักถ้วยกับเขาหรือนี่?

เห็นทีกุหลาบมอญดอกนี้คงจะต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะยอมโน้มกิ่งออกมาจากม่านหนามแหลมที่ห่อหุ้มตัวไว้ล่ะกระมัง!