เปิดตำนานแม่ทัพหญิงอำมหิต เล่ม 3 จบ.

หนี้เลือดต้องล้างด้วยเลือด
ชาติที่แล้วติดหนี้ไม่ใช้คือน
ชาตินี้ข้าจะเก็บต้นทบดอกอย่างสาสม!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องราวดำเนินมาจนถึงบทสรุปสุดท้าย มีคำกล่าวว่าคนที่ไว้ใจมากที่สุดยามหันคมดาบมาจ้วงแทง ย่อมเจ็บลึกอย่างมิอาจร้องขอความเมตตา เรื่องราวจะดำเนินไปเช่นไร สุดท้ายผู้ใดจะอยู่ ผู้ใดจะพ่ายแพ้

--------------ตัวอย่าง----------------------

บางครั้งบทเรียนที่ดีที่สุดสำหรับใครบางคน อาจจะเป็นการหนีตายแบบสุดชีวิต ซ่างกวนจือหลินตระหนักถึงความจริงข้อนี้เมื่อตนเองต้องวิ่งฝ่าภูเขาหิมะมากว่าหนึ่งชั่วยาม เท้าและขาของข้าด้านชาไร้ความรู้สึกไปนานแล้ว ยังดีที่มันยังสามารถยกย่างก้าวได้ แต่นั่นก็ต้องใช้ความพยายามไม่น้อยเลยล่ะ สมองของข้าไม่เคยแจ่มใสเท่ากับเวลานี้มาก่อน นับตั้งแต่ที่ได้ย้อนกลับมามีชีวิตใหม่ในชาตินี้

ตั้งแต่ต้นจนถึงบัดนี้ ข้าพึ่งสำเหนียกว่าตนเองเป็นเพียงหมูสกปรกที่คนเลี้ยงไว้รอวันเชือด หมูสกปรกที่ถูกเลี้ยงไว้ดูเพื่อความบันเทิง เหตุใดถึงเป็นหมู ก็เพราะว่าหมูน่ะมันโง่ ชอบเกลือกกลั้วสิ่งโสมม และชมชอบกินอาจมอยู่เป็นนิจ ข้าถูกซ่างกวนอู๋หมิ่นวางยาพิษมาตั้งแต่ยังเล็ก คอยหล่อเลี้ยงพิษร้ายเรื่อยมาจนเมื่อถึงเวลาอันสมควรพิษก็ถูกกระตุ้น เพื่อให้เป็นไปตามแผนที่อีกฝ่ายวางเอาไว้ เรื่องราวจะดำเนินไปดังเช่นชาติที่แล้ว ข้าจะค่อยๆ ก้าวเข้าสู่วังวนที่จะทำลายชีวิตและตระกูลซ่างกวนให้ย่อยยับ

"เพียงเพราะต้องการมีอำนาจเหนือทุกคนในตระกูล? หรือแค่อยากทำลายตระกูล? หรือเป็นเพราะอยากปูทางให้บุตรสาวตนรับตำแหน่งทายาท? ซ่างกวนอู๋หมิ่นใจของเจ้าต้องการสิ่งใดกันแน่"

"หลานสาวเอ๋ย... มีกฎข้อใดห้ามให้มนุษย์ไม่ให้มีความชอบหลายสิ่งกัน"

"ก็แค่สงสัยน่ะ เจ้าอย่าถือเป็นจริงจัง"ซ่างกวนจือหลินยกยิ้มชืดชา ร่างของนางโอนเอนไปตามแรงลมที่โหมกระหน่ำ ต้องยอมรับว่าตัวเองมาสุดปลายทางแล้วจริงๆ ที่ด้านหลังของนางคือความเวิ้งว้างไม่มีที่สิ้นสุดของหุบเหว ถ้าโดดลงไป ร่างทั้งร่างคงแหลกเหลว

"เจ้าทำสร้างความเสียหายเอาไว้ใหญ่หลวง ยังจะกระเสือกกระสนวิ่งหนีให้เสียแรงเปล่าทำไม ถึงอย่างไรเจ้าก็หนีไม่รอด"

"น่าเสียดาย..."