ไม่ใช่ว่าไม่รักกัน

นางเอกสูญเสียความทรงจำคงเหลือแต่พระเอกที่รักเธอเมื่อ (เกือบ) สายไป

ลลิล วิเศษโยธากุล

"ได้จ๊ะ ไว้วันไหนค่อยนัดกันนะ พี่มีเวลาให้รินเสมอนั่นแหละ"
ลลิลกระบอกตาร้อนผ่าว เธอกำลังใช้กำลังใจอย่างยิ่งยวดในการบอกเรื่องสำคัญ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายกำลังคุยเสียงอ่อนเสียงหวานกับคนอื่น นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินแบบนี้ แม้ไม่รู้ว่าปลายสายเป็นใคร แต่รู้ว่าช่วงหลังสามีคุยกับคน ๆ นี้หลายครั้ง หญิงสาวควรยอมรับความจริงสักทีว่าเมฆามีเวลาให้กับทุกคน...ยกเว้นเธอคนเดียว

-------------------------------------------------------------------
เมฆา พัฒนาวานิช

(เมื่อก่อน)

ผู้หญิงนี่ก็แปลก งอนผัว โกรธผัว อยากอยู่คนเดียว แต่ก็โพสลงโซเชียลว่าอยู่ที่ไหน อย่างกับกลัวว่าผัวจะตามไปไม่ถูกอย่างนั้นแหละ ปล่อยให้ใจเย็นลงอีกนิด เดี๋ยวก็กลับมาเองนั่นแหละ

---------------------------------------------------------------------------------
(ตอนนี้)

ลลิลตีตารางโดยแบ่งเป็นสองช่อง ช่องหนึ่งเขียนว่าชื่อลูกชาย อีกช่องเขียนว่าชื่อลูกสาว เธอจดชื่อพร้อมคำแปลไว้หลายชื่อ แล้วพอไล่สายตาไปมองกระดาษฝั่งขวาก็เห็นเธอเขียนว่า

ถ้ามีลูกสาวให้ชื่อว่า นภาภัสร์ (ท้องฟ้า)

ถ้ามีลูกชายให้ชื่อว่า นภนท์ (ท้องฟ้า)

แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ เธอนำปากกาแดงมาขีดทับแล้วเขียนกำกับว่า "เป็นไปไม่ได้"

เมฆารีบเดินไปคุ้ยถังขยะอย่างรวดเร็ว พอเจอกระดาษแผ่นเล็ก ๆ นั่นเขาก็รีบทำทีเดินไปหาของที่ข้างเตียง เมื่อสบโอกาสเหมาะเขาก็รีบเปิดกระดาษแผ่นนั้นทันที ทว่าเมื่อเปิดกระดาษออกมาแล้ว ทำนบน้ำตาของเมฆาก็รินไหล เพราะลลิลเขียนในกระดาษแผ่นนั้นว่า

"ถึงพ่อจะไม่รัก แต่แม่รักหนูนะลูก"

----------------------------------------------------------------

สองวันแล้วที่ลลิลนั่งเขียนชื่อลูกอยู่อย่างนั้น และสิ่งที่ทำให้เมฆาจุกในอกก็คือ ชื่อเหล่านั้นแปลว่าท้องฟ้าล้วน ๆ เธออยากให้ลูกมีชื่อเหมือนเขา ลูก...ที่เขาพร่ำบอกเธอว่าไม่ต้องการ

--------------------------------------------------------------

** เรื่องนี้จบดีค่ะ ระหว่างทางไม่มีนอกกาย นอกใจกัน
นักเขียนเพิ่งหัดเขียนแนวหน่วง ๆ เศร้า ๆ เป็นครั้งแรก หากผิดพลาดประการใดขออภัยนะคะ
*** โปรดอ่านตัวอย่างก่อนตัดสินใจ
*** หากซื้อผ่านหน้าเว็บไซต์ หรือใช้แอนดรอยจะถูกกว่า IOS นะคะ
*** เนื้อหาในเล่มมี 17 ตอน + ตอนพิเศษ 1 ตอน
พร้อมรูปประกอบ 1 รูปค่ะ

/ขอบคุณคุณนักอ่านที่แวะมาอ่านค่ะ