โชคชะตาเฮงซวยนั่นน่ะ ข้าจะทำลายมันเอง เล่ม 1

(*คำเตือน* มีซีน R20 แบบเต็มบททั้งหมด 6 บทนะครับ)

บางทีก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมเมื่อมีโอกาสได้ย้อนอดีต กลับชาติมาเกิด หรือระลึกชาติได้ 
ต้องมาอดทนอดกลั้น พยายามแก้ไข ทำให้คนที่เกลียดตัวเอง มารักและสนใจด้วย
มันจำเป็นด้วยหรือ ในเมื่อตัวเราก็ไม่ได้ต้องการมีชีวิตเฮงซวยนี่เสียหน่อย
จะดีกว่าหรือไม่ หากเราออกมาเพื่อใช้ชีวิตตามที่ตนเองต้องการ โดยไม่ต้องสนใจใครหน้าทั้งนั้น

สิ่งสำคัญในการคิดจะเปลี่ยนแปลงอย่างแรกคือ ไม่ควรคาดหวังอะไรจากคนที่เกลียดเราเด็ดขาด เพราะฉะนั้นนะ...
"ที่แห่งนี้ไม่มีใครอยู่นอกจากเราสองคน เจ้าไม่จำเป็นต้องทำตัวเหมือนว่าเป็นห่วงคนที่ตนเองเกลียดก็ได้ ออสติน ธีโอฟีลอส"
จะเป็นปรากฏการณ์ผีเสื้อขยับปีก หรืออะไรก็ช่าง หากเกลียดก็ช่วยทำตัวให้สมกับที่เกลียดกันหน่อยเถอะ
ไม่อย่างนั้น...หัวใจที่กำลังจะลบเลือนความรู้สึกนั้นที่เคยมี จะกลับมาจดจำมันได้อีกครั้ง...

"แม้ว่าจุดหมายเป็นสุดขอบโลก ข้าก็จะไปตามเจ้ากลับมาให้ได้ ไวท์"
อา...ช่างเป็นเรื่องที่น่าขำเสียจริง อุตส่าห์คิดการใหญ่ตัดสินใจว่าล้างแค้น และทำลายโชคชะตาได้เต็มปากเต็มคำ
ทว่าการหักห้ามไม่ให้รักใครสักคน กลับทำไม่ได้เสียนี่... ความรักช่างน่ากลัวเสียจริง
แต่ในเมื่อเจ้าเลือกที่จะอยู่กับข้า ผู้มีสายเลือดของตระกูลที่เจ้าแค้นชิงชังแล้ว ก็เตรียมใจไว้ให้ดีเสียล่ะ
เพราะต่อให้ข้ารักเจ้ามากเพียงไหน ข้าก็จะไม่มีวันบอกเจ้าเด็ดขาด จนกว่าเจ้าจะรู้สึกตัวว่ารักข้า ออสตินที่รัก